Strona 81
Tom III
zawsze jaśnieje. Tak i kapłan powinien w uczynkach swych jaśnieć zawsze świętością.
3) Aby ze spowiedzi odnieść pożytek, trzeba się starać o prawdziwy żal i o postanowienie.
Owoc: Będę się starał, aby spowiedziom moim towarzyszyły, za łaską Bożą, prawdziwy żal i postanowienie.
Powiedział, o ile się nie mylę, św. Grzegorz papież, iż zdarza się, jak zwykle u dusz skrupulatnych, że przy najmniejszym poruszeniu lub myśli [grzesznej] zaraz mniemają, że zgrzeszyły. Tak też przy spowiedzi gdy się czuje słaby przejaw żalu lub pragnienie poprawy, sądzimy zaraz, że mieliśmy wymagany żal i niezbędne postanowienie. Proszę zatem Boga, by mnie od takiego błędu uwolnił.
4) Bezczynność duchownego jest po pierwsze: bardzo zgubna dla niego samego, dla bliźnich i dla chwały Bożej; po wtóre — godna ostrej nagany.
Owoc: Będę się starał dobrze spożytkować najkrótsze nawet chwile czasu.
[93] 7. Piekło duchownego wiąże się z większą udręką niż piekło innych, zarówno ze względu na niego samego, jak przez wzgląd na oglądanych potępionych z jego powodu i na szatanów, którzy go otaczają.
[93a] Owoce: 1) Odprawiać często medytacje o rzeczach ostatecznych i zachęcać do tego innych.
2) Wyjaśniano [nam], że w rozmowach i wszystkich pozostałych sprawach duchowni postępować mają poważnie, umiarkowanie i z religijną powagą (Sob. Tryd.)[144].
Owoc: Postanawiam wykonywać to, co tu przepisuje Sobór, oraz zwracać uwagę szczególnie na słowa i rozmowy. Proszę też Boga o pomoc i wsparcie.
Przykłady
Poucza św. Franciszek Salezy, że żartów duchowny ma używać z takim umiarem i oględnością, z jakimi, ogólnie biorąc, korzysta się z grzybów.
Do jakiego jednak stopnia ma dochodzić świętość duchownych? Odpowiada Sobór: Aby postępowaniem swym wzbudzali u innych szacunek, niech unikają drobnych nawet wykroczeń, które u nich byłyby bardzo wielkie.
Czytanie duchowne
Oddawać się szczególnie studiowaniu Pisma św., zachęcając do tego innych; poświęcać się też innym naukom właściwym duchownemu.
[144] Dokumenty, do których odwołuje się nieraz Pallotti, pochodzą z ostatniego etapu tego wielkiego soboru, tj. z lat 1582—1563.