Strona 492

duchowieństwa, której matką jest niedbałość biskupów (…) wprowadza do Kościoła utrapienie i nieład”. Nie tracę jednak nadziei, bo dzięki tejże łasce dane jest Wam, abyście raz po raz, jak czynił to Doktor Prawdy[886] , przypominali biskupom przykazanie Pana: «Rąk na nikogo nie wkładaj zbyt prędko»” [l Tm 5, 22].

[321i] Dane Wam jest również i to, abyście głosili przykazanie Pana królom ziemi: „A teraz, królowie, zrozumiejcie! Uczcie się wy, którzy sądzicie ziemię” [Ps 2, 10]. I rzeczywiście, pouczeni doświadczeniem dni naszych powinni oni zrozumieć, że nie umocni się ich królestwo, jeśli niesprawiedliwymi ustawami ograniczać będą pasterską działalność biskupów. Powinni wreszcie zrozumieć prawo Pańskie: jeżeli bowiem odważą się tolerować w królestwie swoim siedlisko zarazy, szerzące bezbożne nauki wśród ludów sobie poddanych, to wtedy będą mieli buntowników, którzy słuch swój odwrócą od prawdy i zwrócą się ku baśniom [por. 2 Tm 4, 4].

I jeżeli możni tej ziemi, wzgardziwszy ze szkodą dla Chrystusowego Kościoła wszelkimi wysiłkami najwyższej troski pasterskiej, przykazania Pańskiego słuchać nie będą chcieli, to [niech wiedzą], że przeciw nim napisano: „Potargajmy więzy ich i zrzućmy z siebie ich jarzmo! Pan, który mieszka w niebiosach, wyśmieje ich i szydzić z nich będzie. Wtedy przemówi do nich w swym gniewie i w zapalczywości swej po trwoży ich” [Ps 2, 3-6].

[321j] Raduje się jednak w Panu powszechny Kościół Świętych, bo dana jest Wam łaska do ogłaszania przykazania Pańskiego wszystkim narodom: „Służcie Panu w bojaźni, a radujcie się przed Nim ze drżeniem. Chwyćcie się nauki, aby się przypadkiem nie rozgniewał Pan i byście nie zginęli z drogi sprawiedliwej” [Ps 2, 11-12]. Należy też narodom przypominać o groźbie, jaką przez Izajasza skierował Bóg do ludu obciążonego niesprawiedliwością: „I dam im dzieci za książąt, a zniewieściali panować im będą. I rzuci się lud: mąż na męża i każdy na bliźniego swego; powstanie chłopię na starca i wzgardzony na poważanego” [Iz 3, 4-5]. A gdyby narody trwały nadal na drodze grzechu, to Pan, rozgniewawszy się srodze, w swej zapalczywości odda ich na ukaranie, i pójdą, „którzy na śmierć — na śmierć; którzy pod miecz — pod miecz; a którzy na głód — na głód; a którzy w niewolę — w niewolę” [Jr 15, 2][887].

I jak swojemu Synowi, tak powiedział Bóg i Piotrowi, i Wam- współpracownikom Jego: „Będziesz rządził nimi laską żelazną, a jak naczynie garncarskie pokruszysz ich” [Ps 2, 9]. Nie zabraknie Wam zatem łaski, aby kierować świętym Ludem Bożym, jak Wam przykazał Pan, „laską żelazną”, by słuchał i strzegł przykazania Pańskiego. Powiedział

[886] Doktor Prawdy — św. Paweł Apostoł.

[887] Na tym urywa się pierwotny, szkicowy tekst, t. XI, 891—896.