Strona 491
Tom III
krzemień [por. Ez 3, 9], wytrzymalsze od wszelkich nieprzyjaciół Krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa[882].
[321g] Co więcej? O przedziwna łaskawości Bożej miłości! Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, jak temuż Jednorodzonemu Synowi, Odkupicielowi rodzaju ludzkiego, tak też powiedział i Piotrowi — choć nie w tym samym znaczeniu, ale jako Zastępcy Syna swojego — i każdemu z Was, stosownie do łaski powołania i stopnia świętej władzy: „Żądaj ode Mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i w posiadanie twoje krańce ziemi” [Ps 2, 8]. O zrządzenie Bożej dobroci, słodsze nad miód i nad plastr miodu [por. Syr 24, 27], co serca nasze obdarzasz pełnią radości! O niewysłowione przyrzeczenie Boga Stworzyciela, które nas utwierdza w nadziei zbawienia pogan i rozszerzenia Królestwa Bożego i Chrystusowego, aby się wypełniło Jego dziedzictwo [por. Ef 3, 6]. A jeżeli dziś nieprzeliczone mnóstwo zażartych nieprzyjaciół Chrystusowego Krzyża [por. Flp 3, 18] sprzeciwia się pełni dziedzictwa Bożego, to jednak z tego powstanie sławniejszy Kościół Boży, ponieważ Wy, idąc wiernie śladami św. Apostołów, którzy w przestrzeganiu słów Pana, by nie odchodzili z Jerozolimy, lecz oczekiwali obietnicy Ojca [por. Dz l, 4], napełnieni Duchem Świętym, tak jak oni, rozbij ecie knowania bezbożnych.
[321h] I cieszą się w Panu wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa, bo jak Bóg ustanowił Jednorodzonego Syna swego Królem na świętej górze Syjon, aby głosił przykazania Ojca, tak i Piotrowi, który w miejsce Chrystusa jest Królem na Syjonie, dana jest łaska, aby mógł sam lub przez Was głosić przykazania Pana naszego wszystkim narodom[883]. I dlatego jest Wam dana łaska Ducha Świętego, by za Waszym pośrednictwem na całej ziemi słyszany był głos, którym zagrzmiał Bóg w mocy swej i wspaniałości; głos, który jest zdolny: złamać cedry Libanu; głos odsłaniający sprawy ukryte i sprawiający, że wszyscy głoszą chwałę w Jego Świątyni [por. Ps 29, 5-8].
Dlatego dziękuję za Was Bogu mojemu, bo przez tę łaskę dane jest Wam głosić przykazania Pana biskupom i nam kapłanom i sługom na niższych stopniach kapłaństwa wśród kleru świeckiego jak i zakonnego, abyśmy wszyscy zgodnie z wolą Bożą, stosownie do łaski naszego powołania, starali się i ubiegali o charyzmaty wyższe, by światłość życia naszego tak przyświecała ludziom, iżby wszyscy chwalili Ojca naszego w niebie i stali się prawdziwym światłem świata oraz solą ziemi[884].
I nie potrafię powstrzymać łez słuchając Bernarda, Doktora Kościoła świętego[885] , który w liście 152 pisze do Innocentego II: „Pycha
[882] To, co następuje teraz aż do numeru [321 j], znajduje się w szkicu pierwotnym (OOCC XI 891 — 896). Tekst ostateczny jest prawie identyczny ze szkicem.
[883] Por. Ps 2, 6; J 21,15-17.
[884] Por. l Kor 12, 31; Mt 5,13-16.
[885] Bernard z Clairvaux, zob. wyżej, przyp. 165, Innocenty II (Gregorio Papareschi), wybrany papieżem w 1130, zmarł w 1143 roku.