Strona 493

Pan „laską żelazną”, bo też rzeczywiście jest ona żelazną w ręku Pasterza: ale jak żelazną jest w miłości, tak też i miłość mocna jest jak śmierć [por. Pnp 8, 6], ponieważ żelazną jest w tej miłości, która — jak powiedział Apostoł — „cierpliwa jest, łaskawa jest, nie zazdrości, nie działa obłudnie, nie unosi się pychą, nie łaknie czci, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta urazy, nie cieszy się z niesprawiedliwości, ale współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko wytrzyma. Miłość nigdy nie ustaje” [l Kor 13, 4 nn]. Rzeczywiście nigdy nie ustanie, bo nawet kiedy kruszy przewrotnych jak naczynia garncarskie, to czyni to pod wpływem miłości, zgodnie z duchem Bożym.

[321k] Lecz smuci się Córka Syjonu, Matka nasza Kościół Chrystusowy, i nad wyraz boleje nad śmiercią licznych synów swoich, bo za dni naszych pojawiło się wielu fałszywych proroków, którzy przepowiadali fałsz zapewniając, że „mówi Pan” [Jr 23, 31], gdy tymczasem Bóg wcale ich nie posyłał. Oni jednak nie przestawali uzasadniać swych twierdzeń i uwiedli wielu, którzy wzgardziwszy przybraniem za synów Bożych, stali się synami gniewu, synami pomsty, synami kary i piekła; stanęli na drodze grzeszników i skierowali kroki swe, idąc za radą bezbożnych. Rozmnożyły się ich grzechy i przewyższyły liczbę ich włosów na głowie. Dlatego sprawiedliwym wyrokiem Boga ten lew ryczący, który nieustannie krąży szukając, kogo by pożreć, osiągnął większą jeszcze moc nad owcami i Pasterzami, i to tak dalece, że nawet sami Pasterze choć świeci, oczami nie widzą, ustami nie mówią, rękami nie działają, nogami nie chodzą, sercem nie czują, rozumem nie pojmują, a coraz bardziej i bardziej owce z Owczarni Chrystusa idą na zatratę. I nad tą ciężką raną wraz z Jeremiaszem płacze niewymownymi łzami Kościół, Matka święta, bo spustoszeniem spustoszona jest cała ziemia[888].

Ale ta sama Matka święta — Kościół raduje się jednocześnie z powodu Was, ponieważ według wielkiego miłosierdzia Boga naszego, przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, dana jest Wam łaska do zwalczania sił i potęg ciemności [por. l P l, 3; Ef 6, 12], abyście z pasterską ową troskliwością, jaka w stopniu najwyższym, nad wszystkich Pasterzy, znajduje się w Piotrze, a przez niego i w Was, według miary daru Chrystusowego, abyście wraz z biskupami i kapłanami w całym świecie głosili przykazanie Pana: „Jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy zginiecie podobnie… Czyńcie pokutę, albowiem zbliżyło się Królestwo Niebieskie” [Mt 3,2].

A wtedy i Wy będziecie się w Panu radować, bo słowo Jego padać nie będzie w próżnię, ale [tak], że zakwitną kwiaty na naszej ziemi, gdy skończy się czas pielgrzymki [por. Pnp 2, 12]; cieszyć się będą

[888] Por. Rz 15, 23; Ef 2, 3; Syr 7, 19. 27; 31; Ps l, 1; 40, 13; l P 5, 8, Mk 8,18; Jr 12,11.