Strona 44
Tom III
Najśw., itd. ∞ O§O i Jezus O§O (mówię: „wykonywałyby je także”, jako że wypada uciec się do niemożliwych hipotez, podczas gdy [w rzeczywistości] — w niebie już się nie praktykuje cnoty wiary i niektórych innych cnót; ale gdyby wszystkie te cnoty były pełnione w niebie, pełniono by je najdoskonalej, i tak też pragnę to czynić, a także, by czyniły to wszystkie absolutnie stworzenia, każde, itd. ∞ O§O) (ale odwołuję się do Oświadczenia generalnego).
[49a] 21. Aby wieść życie w pełni żarliwe, będę się starał często przypominać sobie, że wielu Świętych prowadzących wpierw życie grzeszne, po swym nawróceniu się do Pana dokonało dla chwały Bożej rzeczy daleko większych niż te, które dokonane zostały przez innych, prowadzących zawsze życie w niewinności (ale odwołuję się do Oświadczenia generalnego).
[49b] 22. To, co czynię i co na chwałę Boga i Jezusa czynić zamierzam, pragnę spełniać (stopniowo, z podporządkowaniem) również dla uczczenia Najśw. Maryi, Pani naszej i najukochańszej Matki, i dla uczczenia Aniołów i Świętych (odwołując się, itd. ∞ ).
[50] 23. Czymże byłyby uczynki moje, gdyby nie podnosiła ich i nie uszlachetniała łaska Pana i nieskończone zasługi Jezusa Chrystusa? Niczym, zupełnie niczym, a raczej byłyby budzącą największy wstręt ohydą. Lecz powierzywszy się całkiem Bożej Opatrzności, uważam za pewne, że nawet najmniejsza myśl, itd. ∞ O§O i najdrobniejszy uczynek spełniony dla chwały Bożej przeze mnie czy przez jakiekolwiek inne stworzenie, przez łaskę Bożą i przez zasługi Jezusa Chrystusa nabiera wartości i doskonałości tak wielkiej, że itd. ∞ O§O (lecz odwołuję się do Oświadczenia generalnego).
[50a] 24. Pragnę, aby wszystkie czynności rnoje i innych stworzeń spełniane były tak doskonale, jak by je spełniali wszyscy Święci, Najśw. Maryja i Jezus; chcę to odnosić zwłaszcza do wszelkich religijnych aktów, z których najmniejszy nawet i najniższy w oczach ludzkich, bardzo jest wielki w oczach Boga, itd., ∞ O§O. Wiedząc zaś, że nie jestem zdolny czynić tak wiele, będę wyznawał nędzę swoją (lecz odwołuję się do Oświadczenia generalnego).
[50b] 25. Dla potęgowania żarliwości ducha będę sobie wyobrażał raz, że jestem w marsylijskiej grocie wraz ze św. Marią Magdaleną, drugim razem — ze św. Antonim, ze św. Hieronimem i z innymi, albo w Alwerni ze św. Franciszkiem, to znów na [królewskim] dworze ze św. Ludwikiem królem Francji, albo na wsi ze św.[63] Izydorem i z innymi wieśniakami, albo ze Świętymi sporządzającymi i naprawiającymi obuwie[64], handlarzami starego żelastwa, ślusarzami, szmaciarzami,
[63] Skróty przymiotnika „św.” w tym miejscu — to na ogół dod. późn.
[64] Dosłownie: szewcami i naprawiającymi obuwie (catzolat, ctavattim) — można by to oddać przez wyraz „szewcy”, bo w naszym języku „szewc” oznacza rzemieślnika, który nie tylko naprawia, ale i sporządza obuwie — Święty Izydor „Oracz”, umarł w Hiszpanii w 1110.