Strona 143
Tom III
Czytanie duchowne — Życie duchownego pośród świętych czynności.
Owoc: Wyznanie. Całe me dotychczasowe życie to [jedna] hańba, ale życie Chrystusowe niech będzie we mnie chlubą Kościoła.
Rytuał: Jurysdykcja; wiedza; modlitwa.
Owoc: Wyznanie. Całe życie me to nadużywanie jurysdykcji, niewiedza i opuszczanie modlitwy; ale życie Jezusa Chrystusa, Pana naszego, niech będzie doskonałym posługiwaniem, wiedzą i modlitwą.
Medytacja — Świętość duchownego.
Owoc: Wyznanie. Całe życie moje stanowi zaprzeczenie świętości; ale życie Jezusa Chrystusa niech będzie świętością moją.
Czytanie duchowne — Godna postawa na procesjach.
Owoc: Całe me dotychczasowe życie to [jedna] hańba, ale życie Chrystusowe niech będzie we mnie chlubą Kościoła[242].
[128c] 13 tegoż mieś.: Medytacja — Grzech śmiertelny.
Owoc: Cóż powiem? co uczynię?
Odnowa: Zbudowanie, jakim przyświecać winien duchowny.
Owoc: Wyznanie. Całe me dotychczasowe życie — to zgorszenie; lecz życie Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie budowaniem moim.
Czytanie duchowne — Dzieła miłości, którym duchowny winien się poświęcać.
Owoc: Wyznanie. Całe życie me jest zaprzeczeniem miłości; ale miłość Chrystusa jest miłością moją.
Konferencja: Duchowny powinien być ożywiony duchem Jezusa Chrystusa.
Owoc: Wyznanie. Całe me życie jest zap[rzeczeniem…][243].
Medytacja — Śmierć.
Owoc: Wyznanie. Całe me życie stanowi zaprzeczenie przygotowania się na śmierć; za to życie Pana naszego Jezusa Chrystusa i Trójcy Przenajświętszej niech będzie mym przygotowaniem.
Czytanie duchowne — Życie duchownego to opieka nad chorymi.
Owoc: Wyznanie. Całe me życie jest zaprzeczeniem życia osoby duchownej i nawiedzania chorych; życie jednak Chrystusa niech będzie ryciem moim, nawiedzaniem chorych, itd.
[128d] 14 [listopada]: Medytacja — Sąd ostateczny.
Owoc: Wyznanie. Całe życie me sprzeczne jest z przygotowaniem się na sąd; ale życie Pana naszego Jezusa Chrystusa, owszem i sam Bóg, niech będzie przygotowaniem moim.
Odnowa: Medytacja i jej konieczność.
[242] Powtórzenie poprzedniego „owocu” (po poprzednim czyt. duch.).
[243] Brak zakończenia zdania — domyślnie: „zaprzeczeniem” ducha Jezusa Chrystusa.