Strona 53
Tom II
24. [PROŚBA W SPRAWIE UDZIAŁU KONGREGACJI W SZCZEGÓLNYCH UPRAWNIENIACH ZAKONNYCH]
(2 IX 1847; OOCC IV 99—100)[107]
[49] Ojcze Święty
Kapłani Stowarzyszenia (della Congregazione) Apostolstwa Katolickiego w trosce o stały, coraz większy rozkwit karności zakonnej w ich świętych Ustroniach, a także o owocniejsze jeszcze pełnienie prac związanych ze świętą posługą na pożytek dusz, odczuwają potrzebę specjalnych uprawnień sposobnych do osiągnięcia tych celów. Wiedząc prócz tego, że Stolica święta w różnych okolicznościach c zasu raczy świadczyć specjalne łaski i fawory tym zwłaszcza Instytutom, które poświęcają się działaniu na rzecz dobra duchowego bliźnich, ośmielają się niniejszym prosić pokornie, by Wasza Świątobliwość przyznał temuż Stowarzyszeniu udział w przywilejach, jakimi cieszą się istniejące w Kościele św. zakony ścisłe i zgromadzenia kleryków, zarówno świeckich jak zakonnych.
Całując najśw. stopy proszą o Apostolskie Błogosławieństwo,
I niechaj łaska itd.[108]
Do Jego Świątobliwości naszego Pana
Miłościwie Panującego Papieża Piusa IX.
Przez wyszczególnionych wyżej petentów.
[107] Dokument ten (odmienny w treści od dokumentu nr 22), podobnie, Jak późniejszy, z roku 1849 (dokument 34), wiąże się ze sprawą dopuszczenia Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Kongregacji) do tzw. „komunikacji przywilejów”, tj. do uprawnień specjalnych, przysługujących zakonom ścisłym i pewnym zgromadzeniom zakonnym. Wśród tych uprawnień za najważniejszy uchodziła „egzempcja”, czyli wyjęcie Instytutu spod władzy biskupów. Gdy chodzi o Stowarzyszenie, Założyciel wahał się jeszcze w latach 1846/1847, czy należy ubiegać się o takie wyjęcie. W końcu jednak uznał za konieczne, by Stowarzyszenie, które miało ożywiać i prowadzić do dalszego rozwoju Dzieło o światowym zasięgu, nie było uzależnione od lokalnej władzy biskupów. Choć samo Stowarzyszenie Księży Pallotynów zdawało się przez pewien czas patrzeć sceptycznie na ten niezwykły dla tego typu Instytutów przywilej, należy jednak stwierdzić, że w początkach naszego wieku opowiedziało się ono zdecydowanie za wyjęciem, co zostało mu przyznane wyraźnie w latach 1904/1905. Por. Prompt. PSM z r. 1932, s. 8, II; H. A. B o n o m o. De Exemptione PSM, 1945 (rozpr. dokt., maszynopis w Bibl. Archiwum Gen. w Rzymie), s. 88—93 i 95—102; H. Schulle, Gestalt III 512 i 531—534.
[108] Następują słowa dopisane ręką Piusa IX: „Dnia 2 września 1847, z obowiązkiem przestrzegania tego, czego należy przestrzegać. Papież Pius IX”.