Strona 52
Tom II
22. [PROŚBA O POS ZERZENIE UCZESTNICTWA KONGREGACJI I ZJEDNOCZENIA W DOBRACH DUCHOWYCH ZAKONÓW I ZGROMADZEŃ ZAKONNYCH]
(1 VII 1847; OOCC IV 95—96; Lettere, nr 1374)[103] [47] Przekład polski tej ważnej prośby, zob. Wyb. I 216[104] nr [673].
23. [PROŚBA O ODPUSTY DLA WIERNYCH ODDAJĄCYCH CZEŚĆ RELIGIJNĄ KRZYŻOWI POSTAWIONEMU PO MISJACH]
(22 VII 1847; OOCC IV 97—98; Lettere, nr 1395)[105]
[48] Ojcze Święty
Kapłani Stowarzyszenia (della Congregazione) Apostolstwa Katolickiego, najuniżeńsi petenci, ośmielają się prosić Waszą Świątobliwość, aby raczył przyznać odpust jednego roku tym wszystkim wiernym obojga płci, którzy ucałują pobożnie jeden z krzyżów, jakie dla zachowania pamięci o owocach misji będą ustawione lub zawieszone przy końcu św. misji powierzonych [do przeprowadzenia] tymże [Kapłanom], czy misji, w których bierze udział ktoś z Kongregacji występującej z tą prośbą.
Całując święte stopy proszą o Błogosławieństwo Apostolskie; i oby łaska itd.[106]
[103] Już w latach 1836/1837 Zjednoczenie korzystało z uczestnictwa w dobrach duchowych wielu Instytutów życia konsekrowanego (Wyb. I 104—106, nry [306] — [307]). Teraz, gdy w obrębie Zjednoczenia ukształtowała się samoistna Kongregacja, Założyciel uzyskuje poszerzenie tego uczestnictwa w skarbach duchowych wszystkich tego rodzaju Instytutów.
[104] Prośba zaczyna się od słów: „Księża Apostolstwa Katolickiego”, co bez podania powodów uzupełnił na dokumencie ks. Schulte dodatkiem: „Księża Kongregacji Apost. Kat.” W tym szerszym brzmieniu ks. Hettenkofer opublikował dokument w Lettere, nr 1374. W odpowiedzi na prośbę Pallottiego Pius IX odpisał własnoręcznie, w sensie pozytywnym, dodając jednak słowa: Pro gratia ąuoad Congr. nunc existens, (przyznaje się, łaskę co do Kongregacji obecnie istniejącej), co, ku zdziwieniu ks. Mocci, poprawił ks. Schulte na: Congr. nunc existentes (co do Zgromadzeń obecnie istniejących) (OOCC IV 96, nota). Czy ks. Schulte miał prawo do takiej zmiany dokumentu, niech sądzą inni; w każdym razie ks. Bielski pisze słusznie, że tradycja w Stowarzyszeniu rozumie odpowiedź papieską w tym ostatnim sensie. Por. Prompt. PSM z 1932, s. 8; Hettenkofer, Hist. 29.
[105] Petentami są „Księża Apostolstwa Katolickiego”, czyli „Kongregacja” (zob. koniec tekstu prośby).
[106] Następują słowa napisane ręką papieża: „Dnia 22 lipca 1847. Przyzwalamy łaskawie na okres pięcioletni na odpust, o którym w prośbie, jaki może być uzyskany przez wszystkich wiernych, którzy pobożnie w dobrej dyspozycji odmówią 5 Chwała Ojcu”. Na miejscu podpisu papieskiego umieścił swój podpis Alojzy Kard. Lambruschini.