Strona 404
Tom II
Panie Jezu Chryste, który dając świętemu Apostołowi Piotrowi do zrozumienia, jaką to śmiercią miał uwielbić Boga, zapowiedziałeś [mu], że na starość przepasany zostanie przez kogoś innego [por. J 21, 18-19], sługę Twego N. N., a naszego brata, którego przepasaliśmy pasem pokutnym, racz miłością Twoją przepasać, zbawienną imienia Twego bojaźnią skrępować, a serce jego w doskonałym zachowywaniu praw Twoich i kościelnych oraz Reguł naszego Stowarzyszenia węzłem miłości Twojej umocnić, aby pod działaniem Twej łaski uwolniony od więzów doczesnych, a związany Twą służbą, zbawiennie wytrwał aż do końca w świętym Stowarzyszeniu, jakie obrał sobie dla szerzenia chwały świętego Twego Imienia oraz dla osiągnięcia wiecznego zbawienia siebie samego i wszystkich dusz ludzkich. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
R. Amen.
Módlmy się.
Boże, który w różnorodny sposób objawiłeś w Najśw. Dziewicy Maryi i we wszystkich Świętych Twoich przedziwne tajemnice życia i krzyża Jednorodzonego Syna Twego, Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez nieskończone Swe miłosierdzie i przez zasługi tegoż Syna Twojego oraz za wstawiennictwem Najśw. Dziewicy Maryi Królowej Apostołów i wszystkich Świętych Twoich spraw, by sługa Twój N. N. przez cały ciąg życia swego podążał zawsze i we wszystkim za tymże Chrystusem, Twoim Synem, który jest drogą, prawdą i życiem [por. J14, 6]. Który żyjesz itd. Amen.
Po ukończeniu tych modlitw[787] kandydat oddaje świecę mistrzowi nowicjuszów. Intonuje się hymn ambrozjański, a potem wszystko przebiega tak, jak to już wyżej opisano w tytule pierwszym, o formalnym wstąpieniu, nr [4i].
[Uwaga] Ilekroć odnawia się sutannę, mówi się tylko orację: Panie J. Chr., który raczyłeś itd. nr [5e], przy pasku zaś czy szarfie: Boże, który dla wykupienia itd, nr [5f]. I kropi się wodą święconą.
Porządek, jaki zwykło się stosować w Stowarzyszeniu Księży Apostolstwa Katolickiego przy poświęceniu siebie samego i tego co się ma na większą chwałę Boga i na zbawienie dusz
[6a] Przy zapalonych na głównym ołtarzu sześciu świecach kapłan w czerwonej kapie, wraz z asystentami przybranymi w dalmatyki, z akolitami [z których jeden] niesie krzyż [drugi] kadzielnicę, z ceremoniariuszem, poprzedzeni przez duchownych idących parami, przystępuje
[787] W modlitwach tych, jak i poprzednich, przejawia się zasadnicza myśl Świętego, by każdy nie tylko przy obłóczynach, ale w całym życiu na widok przyjętych szat Instytutu kierował myśl do wielbienia Boga, do naśladowania Chrystusa, do wpatrywania się w Królowę Apostołów, do wierności Stowarzyszeniu, które obrał na większą chwałę Boga i na zbawienie ludzi.
[788] Nagłówek identyczny z nagłówkiem analogicznym Rytuału I. — O powstaniu i losach tego tekstu, zob. wyżej, nr [1], przyp. 7. O stosunku pierwotnego tekstu do obecnego — tamże, numer [1].