Strona 396

Tom II

mocą, zachował nienaruszoną wiarą, mocną nadzieją i upragnioną miłość, i byś nigdy nie dopuścił do jego odłączenia sią od Ciebie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Kapłan kropi szkaplerz, daje kandydatowi do pocałowania i nakłada go nań mówiąc:

[4i] „Przyjm, bracie w Chrystusie, tę szatę poświęconą na znak miłości, iżbyś tak odziany, nie przestawał gorliwie dbać o cześć Bożą oraz o swoje i bliźnich zbawienie, aż dojdziesz do żywota wiecznego. Amen”[768].

Po tym kropi się kandydata i odśpiewuje się hymn ambrozjański Te Deum laudamus, intonowany przez kapłana, który bierze zaraz kandydata w objęcia, jak zwykle, a w czasie gdy to samo czynią poszczególni duchowni, bije się uroczyście w dzwony.

Po odśpiewaniu hymnu kapłan klęcząc przed ołtarzem mówi:

V. Błogosławmy Ojca i Syna z Duchem Świętym.

R. Chwalmy i wywyższajmy Go na wieki.

V. Błogosławiony jesteś, Panie, na firmamencie niebieskim.

R. Czcigodny i przechwalebny, i wywyższony na wieki.

V. Błogosław, duszo moja, Panu.

R. I nie zapominaj o Jego dobrodziejstwach [por. Ps 102, 2].

V. Panie, wysłuchaj itd.

R. A wołanie itd.

V. Pan z wami.

R. I z duchem itd.

Módlmy się.

Boże, miłosierdzie Twoje jest bez miary [itd., jak na s. 379, nr [1d]].

[768] Taką formę tego adresu przyjęto wreszcie po próbach, jakie widoczne są w Rytuale II i w szkicach przygotowawczych, na których jawią się poprawki Ghirellego i Pallottiego: Szkic przygotowawczy Przyjm, bracie w Chrystusie, tę poświęconą szatę i błagaj Naj św. Dziewicę, byś przez Jej zasługi i wstawiennictwo nosił ją bez skazy, byś był wyzwolony od wszelkiego zła i doprowadzony do żywota wiecznego. Amen. Ceremoniał II Przyjm, najmilszy bracie, tę poświęconą szatę i proś Najśw. dziewicę, byś tę szatę nosił bez skazy, oraz, byś wolny od wszelkich przeciwności i pokus, doprowadzony był do żywota wiecznego. Amen. Jeden i drugi tekst został tu nieco wygładzony, gdyż w oryginale, na skutek wielu poprawek, jest zredagowany niezbyt szczęśliwie. Gdy Ryt. II przewiduje teraz tylko pokropienie kandydata i śpiew Te Deum, to tekst przygotowawczy zawiera szczegółowsze wskazówki, z których część przejęto do Ryt. III, część zaś i w nim pominięto. Oto ta opuszczona część tekstu pierwotnego: „Zaraz po zaintonowaniu [Te Deum], kandydat wstaje i wraz z mistrzem nowicjuszów kieruje się na prawo, do rektora, obejmuje go z szacunkiem, tak by zbliżały się do siebie wzajem [ich] policzki, a przed objęciem i po nim skłania głowę. Teraz, po oddaniu uścisku asystentom, kieruje się do chóru, gdzie obejmuje w ten sam sposób wszystkich, poczynając od godniejszych, i wraca na swe miejsce”.