Strona 385
Tom II
z niewzruszonej podstawy tejże miłości, gorliwości i ducha ubóstwa, [członkowie] podejmowali takie decyzje, jakie uznają za zgodne z większą chwałą Boga oraz z pożytkiem duchowym i doczesnym naszych bliźnich. A jeżeli członkowie Konsulty generalnej z biegiem czasu uznają w Panu za rzecz wychodzącą na większą chwałę Bożą i na pożytek dusz, aby przekazać tej czy owej konsulcie prowincjalnej władzę rozporządzania zbywającymi dobrami na bazie miłości, gorliwości i ducha ubóstwa — z warunkami i zaleceniami, jakie z uwagi na cel tak wzniosły uznają za konieczne i wskazane — [niech] uczynią to z błogosławieństwem Pana naszego Jezusa Chrystusa
[2g] W związku z wykonaniem takiej dyspozycji rektorzy poszczególnych świętych ustroni powiadomią na początku każdego roku Konsultę generalną o wysokości zbywających sum będących w posiadaniu [danego ustronia]. Z tego zaś sprawozdania wszyscy powinni wywiązywać się rzetelnie i nikt niech się nie da zwieść kusicielowi, który chciałby obudzić w nas obawę, że w wypadku oddania całej nadwyżki wnet zabraknie czegoś nam samym. Zachowujmy wiernie nakaz: Quod superest date pauperibus, a nie zabraknie nam nigdy niczego, a raczej przeciwnie, będziemy zawsze obfitować w dostatek
Niezasobne ustronia wspierane nadwyżkami [innych], w braku intencji mszalnych, niech odprawiają Msze dla zadośćuczynienia zobowiązaniom mszalnym innych ustroni, które nie mogłyby im same podołać; i tak kwitnąć będzie praktyka wzajemnej miłości[743]
[743] Cały ostatni tekst od: „Niezasobne ustronia (…)” dopisał Pallotti w czasie późniejszym. — W związku z przytoczonym co dopiero dokumentem o umowie wypadnie przytoczyć ważne domówienia wynikające z odkrycia ks. Mocci. Publikuje on dwa odnalezione rękopisy: pierwszy, wcześniejszy od KLambr (ponieważ w nim Generał jest dożywotni, gdy w KLambr wybierany na lat 12: (nry [688] — [689]), stanowi cenną informację dotyczącą „Konsulty Rektora generalnego”, o której w schemacie Konstytucji (cz. II tyt. 1, r. 3 i przypis 106), a także dyspozycję przewidującą zawieszenie władzy Generała co trzy lata na okres jednego miesiąca. Drugi, pochodzący z okresu nie wcześniejszego niż rok 1846, dotyczy interesującej nas teraz umowy.
W tej sprawie ks. Moccia przytacza taki dopisek ks. Hettenkofera: „Według Orlandiego (…) jest tam jeszcze jedna kopia tej Deklaracji wraz z dalszymi uwagami ks. Wincentego. Ale nie można jej już odszukać” (OOCC IX 36, nota 7). W rzeczywistości jednak wspomniany ks. Moccia odszukał chyba to zagubione Wyjaśnienie, a w każdym razie odnalazł i podał nam ważną wypowiedź Założyciela o moralno- prawnym charakterze zobowiązania wypływającego z umowy zawieranej z okazji składanej przez członków konsekracji. Ponieważ jest to jedyny znany nam dokument, który wyjaśnia bliżej naturę zobowiązania płynącego z umowy i ponieważ był on przedmiotem uwagi tak Założyciela, jak jego współpracowników — jak to wynika z nanoszonych poprawek — podamy ten szkic w głównym tekście, gdy pierwszy zamieścimy w niniejszym przypisie (por. dokument zamieszczony na s. 276: „Zarząd Stowarzyszenia. Generał wraz ze swą Konsultą stoi na czele całego Stowarzyszenia. Urząd jego jest dożywotni, gdyż częste zmiany przełożonego generalnego prowadzą zwykle do szkodliwych innowacji w spra wie dobrego kierowania zorganizowanymi zbiorowościami (eorpi morali), By jednak w ciągu długoletniego okresu czasu nie słabła prężność i staranność kierownictwa i by się nie wkradały pod tym względem nadużycia, [przeto] Generał co trzy lata będzie przez okres miesięczny zawieszony w swym urzędowaniu. W ciągu zaś tego miesiąca wystąpi przewodniczący wraz z czterema radnymi, którzy zastąpią przełożonego generalnego, zbadają jego rządy, wydawać będą zarządzenia i dekrety, wszystko jednak w związku z zachowaniem Reguł i Konstytucji, nie zaś dla wprowadzenia innowacji. Generał jest obowiązany do przestrzegania tych zarządzeń i dekretów, po upływie zaś miesiąca wraca do pełnienia swych obowiązków.
Przewodniczącego i czterech jego radnych wybiera Konsulta generalna, zwoływana w celu wyboru Generała. W wypadku śmierci jednego z nich — konsulta tej Prowincji, do której zmarły należał, wybiera innego. W razie śmierci Generała ustaje władza przewodniczącego i czterech jego współbraci.