Strona 384

Chrystusa: Quod superest date pauperibus[738]. Przeto z nakazu tejże miłości[739] :

1) Zaopatrzy się nasze ustronia cierpiące na niedostatek rzeczy koniecznych, ale cierpiące nie z powodu niedbalstwa czy innego jakiegoś nieporządku, lecz z powodu prawdziwej niemożności zaopatrzenia.

2) [740] W ramach możliwości należy się postarać o zakładanie naszych ustroni wśród ludów tego potrzebujących, a wśród których brak środków materialnych bądź z tego powodu, że władze zabraniają kwesty, bądź też, że nie ma tam zamożnych osób, które wystarczającymi jałmużnami mogłyby się przyczynić do założenia ustronia;

Jałmużny te służyć mają pokrywaniu kosztów związanych z wysyłką naszych misjonarzy w strony pogańskie i z zaopatrzeniem ich w liturgiczne naczynia, sprzęty, szaty, obrazy, relikwiarze i w to wszystko, co potrzebne do wykonywania kultu publicznego; również w różańce, medaliki, książeczki i druki religijne oraz we wszystko, co bardziej służy rozwojowi pobożności wśród ludów;

Jałmużny służące potrzebom misji w krajach katolickich[741], które z powodu braku środków doczesnych nie mogłyby się odbyć w żaden sposób, a które przecież uznaje się za rzeczywiście niezbędne;

[Jałmużny, które służą] potrzebom misji zewnętrznych, zwłaszcza powierzonych misjonarzom naszego Stowarzyszenia;

Na potrzeby biedaków w czasie głodu i niedostatku itd. Trzeba jednak mieć na uwadze, że nie oznacza to, jakoby się miało bagatelizować wspieranie zwyczajne, zarówno codzienne, jak i świadczone częściej w ciągu tygodnia, po jakie ubodzy przychodzą do naszych ustroni.

[2f] Dla określenia, możliwie jak najdokładniejszego, całej praktyki, jak tu została przedstawiona w materii przeznaczania nadwyżek sum pieniężnych na potrzeby danych ustroni, byłoby konieczne sprecyzowanie innych punktów Reguły. Ponieważ jednak rzecz w konkretnych sytuacjach podlegać może łatwo różnym fluktuacjom w zależności od okoliczności czasu, miejsc i osób, przeto Stowarzyszenie, pokładając ufność w Bogu, poleca się autentycznej miłości, gorliwości i poczuciu ubóstwa wszystkich członków Konsulty Generała[742], by wychodząc zawsze

[738] „A co wam zbywa, dajcie ubogim” (por. 2 Kor 8, 14).

[739] Następował taki oto punkt pierwszy, skreślony jednak później przez Pallottiego: „Wśród ludu potrzebującego świętych naszych ustroni, gdzie władze zabraniają kwesty lub gdzie brak zamożnych osób mogących służyć materialnymi środkami, założy się święte ustronie na rzecz danej ludności; albo też na pokrycie wydatków związanych z wysyłką naszych misjonarzy w strony pogańskie, z wyposażeniem ich w liturgiczne naczynia, sprzęty, szaty, obrazy, relikwiarze i co potrzebne do wykonywania publicznego kultu, również w różańce, medaliki, książeczki do nabożeństwa w celu szerzenia pobożności wśród [danych] ludów”.

[740] Numer ten i trzeci dopisał Pallotti później. Por. przypis poprzedni.

[741] Na przekreślonych słowach: „misji zewnętrznych” napisał Pallotti jak w tekście.

[742] Pierwotne: „wyższego przełożonego w danym czasie” poprawił Ghirelli, jak podano w tekście.