Strona 364
Tom II
[35] Rozdział 5.
Przepisy dotyczące zwracania uwagi na uchybienia [bliźnich][699]
Zwracanie uwagi na [cudze] błędy opiera się częściowo na przykazaniu o braterskim upomnieniu. Powiedziano „częściowo”, albowiem braterskiego upomnienia nie zawsze ma się udzielać w sposób publiczny; w Stowarzyszeniu jednak każdy z uwagi na ćwiczenie się w cnotach powinien być rad, gdy otrzymuje je również publicznie; i tak jeden ćwiczy się w miłości, drugi zaś w pokorze.
Zwracania uwagi na błędy dokonuje się zgodnie z tym samymi zasadami, według jakich odbywa się ujawnianie własnych win; zachodzą tu jednak małe następujące wyjątki:
[35a] 1. Z przekroczeń każdy oskarża się sam, podczas gdy zwracanie uwagi na błędy, o ile jest aktualne, dokonuje się wzajemnie; stąd bracia pomocnicy zgłaszają braki swych braci pomocników, studenci — studentów, a księża — księży.
2. Błędy, na które powinno się zwracać uwagę, są to błędy nieprzestrzegania Reguł i Konstytucji.
[35b] 3. Przed zwróceniem uwagi na [cudze] błędy każdy ze swego miejsca mówi klęcząc: „Chociaż nie zdaję sobie sprawy z mych ciężkich przewinień, muszę jednak wyznać, że skoro dostrzegłem w naszym współbracie N. błędy A. B. C. itd., jest to znakiem, że u mnie są jeszcze większe i jeszcze zgubniejsze. Dlatego polecam się modlitwom wszystkich, abym się mógł poprawić ze wszystkich mych braków”.
To powiedziawszy, odmówi jedno „Ojcze [nasz]”, „Zdrowaś” i „Chwała Ojcu” za współbrata, któremu zwrócił uwagę, po czym usiądzie z powrotem. [35c] 4. Współbrat, któremu zwrócono uwagę, nie będzie się nigdy uniewinniał, lecz skoro tylko usłyszy wymówione swe imię[700], na klęczkach, w milczeniu i z pokorą przyjmie ojcowskie napomnienie, jakiego udzieli mu rektor czy jego zastępca; po przyjęciu pokuty poleci się modlitwom wszystkich[701], mówiąc ufnie i pokornie: „Zwracam się do miłości
[699] I ten rozdział występuje w Podręczniku w trzech wersjach, odmiennych od wersji znajdującej się w KLambr, nry [638] — [641]. W tekście głównym podajemy wersję Pallottiego.
[700] „Skoro tylko usłyszy wymówione swe imię” — dodatek późniejszy Pallottiego.
[701] Nie ma już wzmianki o możliwości obrony w wyjątkowych wypadkach, jak to przewiduje KLambr, nr [640] 8.