Strona 301
Tom II
Mądrość! Przeto z miłości do Pana naszego Jezusa Chrystusa, a również dla większego uświęcenia nas samych i bliźnich, powinniśmy sobie bardzo upodobać otrzymywanie pouczeń, owszem, winniśmy ich usilnie szukać, a bardziej jeszcze pragnąć ujawniania innym naszej niewiedzy. Na tej pokornej drodze Bóg udzieli nam wielkiego i zbawiennego rozumienia rzeczy.
[40] 19. [Oderwanie od krewnych]
Pan nasz Jezus Chrystus na cichą skargę swej Najśw. Matki, zbolałej wskutek zagubienia Syna, odpowiedział z szacunkiem: „Czyż nie wiedzieliście, że w tym, co jest Ojca mego, winienem być”? [por. Łk 2, 49]. Przeto z miłości do Pana naszego Jezusa Chrystusa powinniśmy uchylać się od przestawania z naszymi krewnymi z uwagi na niebezpieczeństwo tego, że takie przestawanie może być przeszkodą w pełnieniu we wszystkim i zawsze woli Boga, naszego Ojca. Wyjątkiem może być jakiś rzadki wypadek, w którym konieczność i miłość każą jasno i przekonująco postąpić inaczej.
[41] 20. [Posłuszeństwo]
Pan nasz Jezus Chrystus, odnaleziony przez Najśw. Maryję Pannę i św. Józefa w świątyni, wrócił do Nazaretu. A Ewangelia św. mówi o Nim, że aż do trzydziestego roku życia erat subditus illis[497] ; był posłuszny i poddany Matce swej Najśw. i św. Józefowi, ojcu mniemanemu. Łączył z tym pełnienie wszystkich cnót w życiu ukrytym, będącym przygotowaniem do głoszenia Ewangelii św. dla naszego pouczenia i zbawienia. Zatem z miłości do Pana naszego Jezusa Chrystusa, dla większego naszego uświęcenia i dla przygotowania się w ukrytym życiu do każdego rodzaju publicznej posługi ewangelicznej, wreszcie dla wytrwania w świętości i doskonałości, jak i wzrastania w niej przez samo wykonywanie świętej posługi, powinniśmy się usilnie starać o to, by stale żyć w coraz doskonalszym posłuszeństwie i uległości.
[41a] Aby zaś [jedno i drugie] było doskonałe, powinno być:
1. chrześcijańskie i zakonne, czyli oparte na zasadzie wiary, sprawiającej, że wierzymy, iż słuchając naszych przełożonych słuchamy Boga; 2. powszechne, czyli wymagające posłuszeństwa we wszystkim, co nie jest grzeszne; 3. nie uwarunkowane, tj. każące słuchać każdego nakazu jakiegokolwiek przełożonego; 4. dokładne i całkowite; 5. natychmiastowe, tj. sprawiające, że słucha się każdego polecenia czy znaku wzywającego na akty wspólnotowe, zostawiając nawet niedokończoną literę; 6. ślepe; 7. prostolinijne, tzn. nie dopuszczające żadnej przeszkody ze strony osób czy rzeczy; 8. pokorne i pełne uszanowania; 9. serdeczne, czyli ożywione miłością do Pana naszego Jezusa Chrystusa, posłusznego aż do śmierci krzyżowej [por. Flp 2, 8].
[41b] Prócz tego, aby żyć w doskonałym posłuszeństwie i uległości,
[497] „był im poddany” (por. Łk 2, 51).