Strona 282
Tom II
którą należy przechowywać w archiwum tego ustronia, w którym rezyduje prowincjał[454].
[15b] Kandydatów uznanych za odpowiednich wysyła się do nowicjackiego ustronia, gdzie najpierw dokonuje się aktu formalnego wstąpienia, zgodnie z Konstytucjami Stowarzyszenia. Potem rozpoczną zaraz miesięczne rekolekcje według metody św. Ignacego i odprawią spowiedź generalną. Po ukończeniu rekolekcji, jeżeli nie zajdzie nic przeciwnego, kandydaci przywdziawszy suknię Stowarzyszenia rozpoczynają święty nowicjat[455].
[16] O świętym nowicjackim Ustroniu
W każdej Prowincji istnieć będzie święte nowicjackie ustronie. W tej samej Prowincji nie będzie można otworzyć drugiego nowicjatu, chyba że tak wielka byłaby liczba postulantów, iż wobec niemożności pomieszczenia wszystkich w pierwszym, otwarcie drugiego byłoby koniecznością. Powodem jest to, że po pierwsze, lepiej jest, gdy liczba nowicjuszy nie jest [zbyt] mała, a po wtóre, że niełatwo jest o większą liczbę osób zdatnych do kierowania nowicjatami.
Należy się starać, aby ustronie nowicjackie znajdowało się poza miastem lub przynajmniej w bardziej ustronnej i mniej ludnej jego części, [a to] celem łatwiejszego skupienia ducha. Ma zaś być tak przygotowane i urządzone, by zdobne było w pokorę, ubóstwo, prostotę, milczenie i odosobnienie, aby mieszkający znajdowali tam Boga łatwiej i w pełniejszej mierze.
[17] O Mistrzu nowicjuszów[456]
Mistrza nowicjuszów wybierze konsulta prowincjalna. Jego funkcja trwa trzy lata; może on jednak być zatwierdzony na nowo za każdym razem, gdy wymaga tego większa chwała Boża i duchowy postęp nowicjuszów. W wypadku uchybienia swym obowiązkom może w każdej chwili być z urzędu złożony przez konsultę prowincjalna, a w nagłych i bardzo ważnych wypadkach może być zawieszony przez konsultę świętego nowicjackiego ustronia — co ma się dokonać bez udziału mistrza nowicjuszów[457] — dopóki konsulta prowincjalna nie załatwi sprawy; tymczasem funkcje mistrza pełnić będzie odpowiedni zastępca.
[17a] Na tak bardzo ważny i wymagający wielkiej subtelności urząd — jak w swej Regule powiada św. Benedykt[458] — powinno się
[454] Cały ten tekst (nr [15a]) pochodzi z okresu późniejszego.
[455] Inny, autoryzowany przez Założyciela tekst, zob. Race. II nry 421-435. Polski przekład znajduje się w zbiorze zatytułowanym przez ks. Wróbla: Kształtowanie ducha Kongregacji, maszynopis po r. 1950, s. 148—152. Rzecz o postulantach Założyciel opracował jeszcze raz w czasie późniejszym. Zob. dokument pod nrem [55] obecnej części Wyboru.
[456] Zob. uwagę 18 przy nrze [12].
[457] Zdanie wtrącone dodano później.
[458] Reguła, rozdz. 58.