Strona 281
Tom II
stał się do tego zdatnym. Do nowicjatu można przyjmować po szesnastym roku życia.
[14d] Ci, których przyjmuje się na braci pomocników, powinni być zdolni do wykonywania jakiegoś zawodu, jak krawiectwa, szewstwa, stolarstwa lub innego z bardziej potrzebnych dla wspólnoty i dla Stowarzyszenia. Powinni się odznaczać pełnym zdrowiem i siłami fizycznymi potrzebnymi do sprostania pracom ręcznym, jakimi mają się zajmować dla [zaspokojenia] potrzeb wspólnoty i Stowarzyszenia. Powinni mieć lat nie mniej niż osiemnaście i nie więcej niż dwadzieścia siedem; starszych nie należy przyjmować, chyba w jakimś bardzo wyjątkowym wypadku, gdy wchodzi w rachubę ktoś o rzadkich przymiotach, rokujący nadzieję na wielką chwałę Boga i pożytek Stowarzyszenia.
[14e] Kandydaci mają przedstawić świadectwo chrztu, bierzmowania i ”wolnego stanu, a prócz tego świadectwo moralności, dobrego zdrowia i zaświadczenie, że się nie procesowali ani nie zostali sądownie skazani. Ci zaś, którzy są już po wtajemniczeniu na drodze do Sanktuarium, powinni jeszcze przedstawić świadectwo otrzymanych święceń. Wszystkie te świadectwa należy przechowywać w osobnym archiwum nowicjatu, do którego kandydaci zostali przyjęci.
[15] O przyjmowaniu postulantów
Władza przyjmowania nowicjuszów przysługuje prowincjałowi. Przed dopuszczeniem ich do egzaminu winien on osobiście zbadać motywy skłaniające ich do wstąpienia do Stowarzyszenia. Dlatego w sposób umiejętny niech się stara poznać dobrze, czy kandydat szuka jedynie Boga i Jego chwały oraz uświęcenia duszy własnej i bliźniego zgodnie z duchem, ze świętymi Regułami i Konstytucjami naszego Stowarzyszenia. A gdy znajdzie u niego wszystkie dane wyszczególnione w poprzednim tekście, może dopuścić go do egzaminu przed konsultą świętego ustronia, gdzie prowincjał przebywa lub gdzie przeprowadza wizytację[452]. Przewodniczącym tego egzaminu jest prowincjał. Egzamin kleryka ma wykazać, czy dostateczne są jego studia z retoryki lub przynajmniej z nauk humanistycznych, jak podano wyżej. [Egzamin kandydata na] brata pomocnika [urządza się] z nauki katechizmu.
[15a] Następnie prowincjał w obecności księży należących do konsulty oświadczy postulantowi, że jeżeli zataił, iż był nowicjuszem w innych Instytucie zakonnym lub że ma jakąś poważną albo nieuleczalną czy zaraźliwą chorobę, będzie wydalony również wtedy, gdyby doszedł nawet do złożenia uroczystej konsekracji, a z nią zawarł kontrakt ze Stowarzyszeniem[453]. Pod tym bowiem warunkiem przyjmuje się kandydatów. Dlatego sekretarz konsulty zapisuje odpowiedź kandydata,
[452] Słowa: „lub gdzie przeprowadza wizytację”, dopisano później.
[453] Wynika z tego, że przynajmniej ta część dokumentu pochodzi z czasu po wprowadzeniu kontraktu, co miało miejsce w r. 1846.