Strona 275

Wobec takiego przykładu, któżby się odważył wymagać czy choćby spodziewać zaszczytów, wysokich godności i wielkich wyróżnień za jakąkolwiek pracę podjętą dla większej chwały Bożej i pożytku dusz? Przeto żaden z członków, którzy są lub będą w świętych ustroniach Pobożnego Zjednoczenia[434] chcąc naśladować Boskiego Zbawiciela i nie odstępować nigdy od praktykowania ofiarnego życia, nawet po wielu latach pracy i po wielkich wysiłkach przy dziełach dla większej chwały Bożej i pożytku dusz, nie powinien pragnąć, a tym mniej rościć sobie prawa do zaszczytów, godności czy wielkich wyróżnień. Przeciwnie! Aby się upodobnić do Jezusa Chrystusa, powinien uważać sobie za zaszczyt, gdy go spotkają prześladowania i różne przeciwności oraz gdy ludzie będą się z nim źle obchodzić. A im większe będzie cierpienie, tym bardziej należy się czuć szczęśliwym i zaszczyconym.

[10b] Prawdziwi słudzy Boży, którzy dokonali wielkich rzeczy dla chwały Boga i pożytku dusz, jako wynagrodzenia i zapłaty dawanej przez świat mają oczekiwać wszelkiej pogardy, prześladowań, utrapień, sprzeciwów, więzienia, poniewierania za sprawiedliwość, aż do najhaniebniejszej śmierci.

Dlatego jak najżywsze i najszczersze pragnienie, aby przez świat nie być nigdy obdarzanym zaszczytami, w żaden sposób nie być nigdy wynagradzanym, lecz przeciwnie — być zawsze wzgardzonym, poniewieranym, prześladowanym, a nawet uznanym za godnego śmierci, będzie cechą prawdziwie wyróżniającą tych, którzy przebywają w świętych ustroniach Pobożnego Zjednoczenia, a jednocześnie będzie nieomylną oznaką prawdziwego powołania i odpowiadania na nie.

[10c] Ale ponieważ rzeczywiste pragnienie serca, jako prawdziwe, objawia się dopiero wtedy, gdy wystawione jest na próbę utrapień, dlatego wszyscy mają się cieszyć i radować, kiedy po wielu pracach dokonanych dla chwały Bożej i pożytku dusz znajdą się wśród wielkich utrapień, pogardy i cierpień.

Aby wszyscy byli zawsze ożywieni tym duchem, będą często rozważać, że życie Jezusa Chrystusa było bardzo ubogie, pracowite i dobroczynne dla wszystkich, a także, że On sam był otaczany wzgardą także przez najbardziej obsypanych dobrodziejstwami, a nawet zdradzony przez jednego z umiłowanych uczniów.

[10d] Modlitwy wszystkich świętych ustroni i całego Pobożnego Zjednoczenia będą zanoszone także w celu uzyskania tej łaski, aby nikt z mieszkańców świętych ustroni nie ubiegał się o zaszczyty, godności czy wielkości tego świata, lecz przeciwnie, by każdy pożądał życia pełnego wzgardy, by to było nagrodą, jakiej oczekuje się od świata.

I abyśmy się stawali nieustannie coraz bardziej podobnymi do Boskiego naszego Odkupiciela, powinniśmy być gotowi i na to, że z dopuszczenia

[434] Słowa: „Przeto żaden z członków (…) Zjednoczenia” dodane zostały w czasie późniejszym.