Strona 249
Tom II
dla zaoszczędzenia czasu, pod warunkiem jednak, że nie wpłynie to ujemnie na postęp w naukach, szczególnie w naukach teologicznych.
Wskazówki dotyczące ćwiczenia się w pokorze w związku z brakami czy postępem w nauce
[657] Podobnie jak lenistwo może hamować postępy w naukach z poważną szkodą dla spraw świętego posługiwania, tak też i postępy w nich mogą podsycać pychę i miłość własną; zbytnie zaś oddawanie się nauce może osłabiać pobożność. Aby zatem któraś z tych wad nie stała się udziałem naszych studentów, postanawia się, co następuje:
[658] W celu ochrony przed lenistwem i dla pobudzenia wszystkich do właściwego oddawania się studiom każdy profesor może nakładać pokuty na tych, co uchybiają swym powinnościom. Pokuty te, proporcjonalne do braków, mają być odbywane w sali. Jeżeli ktoś nie poprawi się po trzeciej pokucie, profesor danego przedmiotu jest obowiązany zreferować to dokładnie rektorowi, który powinien zastosować środki, jakie uzna za odpowiednie.
[659] Aby powodzenie w nauce nie przeszkadzało nikomu w praktykowaniu świętej pokory, każdy, kto przeprowadził dobrze swój wykład, napisał dobrze swe opracowanie czy dobrze wykonał swe ćwiczenie o charakterze naukowym, zaraz po wypełnieniu swej powinności uklęknie i ucałuje ziemię, oczekując od profesora, dla skarcenia miłości własnej, nałożenia jakiego aktu pokory.
Aby wskutek nieumiarkowanego oddawania się studiom nie doszło u któregoś z naszych studentów do osłabienia pobożności, nie można nikogo zwalniać ze wspólnotowych ćwiczeń.
Gdyby który z nich z jakiegoś pilnego powodu poprosił rektora o zwolnienie ze wspólnej rekreacji lub spaceru, czy o ograniczenie spoczynku na rzecz studiów, to jeżeli rektor uzna za właściwe przyznanie takiego pozwolenia, powinien mu jednak nałożyć odprawienie krótkiego nawiedzenia Jezusa w Najśw. Sakramencie[410].
[660] W ogólności: aby nasi studenci mogli oddawać się studiom bez opieszałości, bez osłabienia pokory i pobożności, a [za to] z prawdziwym pożytkiem, niech rozważają często:
1. Że wielka jest ich niewiedza; a niech będą pewni, że im prędzej dojdą do opanowania jakiegoś przedmiotu, tym głębiej go poznają.
2. Że możność studiowania, zdolności, czas i środki do tego — wszystko to stanowi dar Boży, którego tym mniej jesteśmy godni, im bardziej grzeszyliśmy.
3. Że im większe są dary, jakie otrzymują, tym większe są ich obowiązki względem Boga i bliźniego.
[410] Pallotti skreślił dalsze słowa: „albo jakiś akt umartwienia, albo dyscyplinę przez trzy «Ojcze nasz», «Zdrowaś» i «Chwała Ojcu»”.