Strona 215

Tom II

R Poślij, Panie, robotników na żniwo swoje i zlituj się nad ludem swym.

V Królowo Apostołów i wszyscy Aniołowie i Święci, proście Pana żniwa.

R Aby przysłał robotników na żniwo swoje i zlitował się nad ludem swym

[por. Łk i Jl, jak wyżej], abyśmy się wszyscy z Nim i z Ojcem, i z Duchem Świętym radować mogli na wieki wieków. Amen.

[546] Z najgorętszym pragnieniem, aby wszystkie stworzenia teraz i zawsze Boga poznały, miłowały i uwielbiały, mówmy z głębi serca (tak ma być zawsze przed wspólnym odmawianiem następującego Psalmu):

Psalm 116

Chwalcie Pana wszystkie ludy, chwalcie Go wszystkie narody. Bo umocniło się nad nami miłosierdzie Jego, a prawda Pańska trwa na wieki.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu itd.

Z głęboką pokorą, miłością i ufnością mówmy z głębi serca.

Śpiewa się hymn Veni Creator Spiritus itd.

V Ześlij Ducha swego, Stworzyciela.

R A odnowi się oblicze ziemi.

Módlmy się

[547] Boże, któryś serca wiernych światłem Ducha Świętego oświecił, spraw, byśmy w tym Duchu poznali to co dobre i pociechą Jego zawsze się weselili.

Boże, który pysznym się sprzeciwiasz, a pokornym łaski dajesz, użycz nam cnoty prawdziwej pokory, jakiej Syn Twój Jednorodzony stał się dla nas przykładem, abyśmy nigdy pychą nie ściągnęli na siebie Twego gniewu, ale przez pokorę dostąpili darów Twej łaski.

Wszechmogący i najmiłościwszy Boże, który pragnącemu ludowi wyprowadziłeś z opoki źródło ożywiającej wody, wywiedź z twardych serc naszych łzy skruchy, abyśmy mogli opłakać grzechy nasze i odpuszczenia ich przez miłosierdzie Twoje dostąpić zasłużyli.

Wszechmogący, wieczny Boże, w nadmiarze Swojej dobroci przewyższasz zasługi i pragnienia błagających Cię; zlej na nas miłosierdzie Swoje i odpuść to, co niepokoi sumienia, a użycz tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen[341].

Zdrowaś Maryjo itd.

Stolico Mądrości. Módl się za nami.

[548] Boże mój, nie jestem wprawdzie godzien daru żywej wiary w Boską Twoją obecność, Ty jednak udzielasz go nam przez nieskończone miłosierdzie Swoje, przez nieprzebrane zasługi Jezusa Chrystusa

[341] Modlitwy te zachowano aż dotąd (1980) w praktyce Stowarzyszenia. Ostatnia jest z XI Niedzieli po Zielonych Świątkach.