Strona 205
Tom II
[508] Teraz, po odśpiewaniu Graduału, kapłan odczyta Ewangelię, po czym pobłogosławi kadzidło i udzieli błogosławieństwa diakonowi mającemu śpiewać Ewangelię z tej samej Mszy św. [por. Łk 2, 22-32]. W czasie odśpiewywania Ewangelii postulant blisko przed ołtarzem, mając przy sobie ojca duchownego, trwa rozciągnięty na przygotowanym do tego kobiercu. Trwając w tej pozycji, ożywiał będzie w sobie najgorętsze uczucia jednoczenia składanej z siebie ofiary Bogu z ofiarą, jaką dla naszego zbawienia złożył Przedwiecznemu, Boskiemu Ojcu Pan nasz Jezus Chrystus. Teraz po odśpiewaniu Ewangelii kapłan całuje ją, intonuje Dominus vobiscum i odczytuje pierwszą modlitwę z tejże Mszy świętej.
[509] Ojciec duchowny pomaga postulantowi powstać, po czym przekazuje go diakonowi i subdiakonowi, którzy prezentują go kapłanowi siedzącemu po stronie Ewangelii, by stamtąd w imieniu Matki-Stowarzyszenia przyjąć ofiarę składaną Najwyższemu Panu. W dowód przyjęcia ofiary darzy [kandydata] objęciem pokoju, błogosławieństwem kapłańskim; dla wyrażenia zaś, że przyjmowany jest już jakby synem na łonie dobrej Matki-Stowarzyszenia, poświęca szkaplerz Pobożnego Zjednoczenia z jego własnym godłem[325] i nakłada go według zwyczajnego obrzędu. Obdarzony nosi go w pierwszym dniu w sposób widoczny w domu świętego ustronia, a może go tak nosić aż do ósmego dnia od swego wstąpienia.
Wreszcie intonuje się Te Deum wraz z wersetami i oracją, a w czasie śpiewania przyjęty pozdrowi członków wspólnoty objęciem pokoju.
[510] Po dopełnionych w ten sposób ceremoniach w kościele ojciec duchowny wprowadza przyjętego do pokoju albo jeżeli sypialnia jest wspólna, na miejsce dlań przygotowane. Jest obowiązkiem ojca duchownego, by [pokój czy] miejsce to, należycie urządzone, było wyposażone we wszystko co potrzebne oraz by jaśniało olśniewającą czystością i rzucającym się w oczy ubóstwem i tchnęło urzekającą nabożnością, tak aby postulant od pierwszej chwili po wstąpieniu czuł się tym miejscem nabożnie urzeczony, iżby to święte ustronie, milczenie, modlitwę i studium, jeżeli ono ma być jego zajęciem, umiłował na zawsze. Godne też pochwały będzie zastosowanie zwyczaju praktykowanego już w pewnych wspólnotach zakonnych, a polegającego na rozrzucaniu kwiatów i woniejących ziółek po łóżku i po podłodze pokoju.
Po wejściu postulanta ojciec duchowny, przybrany w komżę i stulę, poświęci mu pokój zgodnie z obrzędem przewidzianym przez Kościół św.
Wreszcie poda się nowo przyjętemu jakiś napój albo, zależnie od potrzeby, coś innego, o co on poprosi po porozumieniu się z ojcem duchownym.
[511] Już od samego wieczoru ojciec duchowny ma rozpocząć nauczanie nowego kandydata o podstawowych zasadach życia i o wspólnych ćwiczeniach świętego ustronia; tej samej sprawie ma poświęcić i dzień następny, aby [kandydat] od samego początku dostosowywał się do wspólnego trybu życia.
[325] Por. OOCC II 422 nn.