Strona 204

czym całemu obrzędowi ma towarzyszyć śpiew, z tym, że z Psalmu 118: Beati immaculati odśpiewa się tylko trzy wiersze.

[505] Po tym obrzędzie następuje inny[324]. Chodzi w nim o to, by w sercu postulanta rozbudzić najżywsze, jak tylko możliwe, pragnienie i jak najdoskonalsze usposobienie do naśladowania Pana naszego Jezusa w prowadzeniu aż do śmierci życia doskonałej i nieustannej ofiary; [chodzi] o podobieństwo do tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przyszedł na świat w duchu nastawionym na życie w ofierze, a który po upływie czterdziestu dni po swym narodzeniu, ofiarowany w jerozolimskiej świątyni przez swą Najśw. Matkę, sam siebie ofiarował Boskiemu swojemu Ojcu dla zbawienia dusz [por. Łk 2, 22-24].

[506] Z taką to pobożną myślą Stowarzyszenie, jako matka reprezentowana przez wspólnotę świętego ustronia, w chwili gdy stwierdza, że nowy kandydat niby syn jawi się na jego łonie, idąc za przykładem Najśw. Maryi Panny wprowadza go do świątyni, by ofiarować Najwyższemu Panu. On zaś naśladując Jezusa Chrystusa powinien ze szczerym usposobieniem serca wtórować aktowi tej pełnej ofiary składanej z siebie Bogu, by stać się doskonałą całopalną ofiarą na większą chwałę Boga i Jego Niepokalanej Matki, a również na większe uświęcenie dusz. Powinien też obudzić w sobie jak najdoskonalszą ufność, że otrzyma wszelkie łaski potrzebne do prowadzenia życia w doskonałej i nieustannej ofierze aż do śmierci oraz że otrzyma je przez zasługi owego doskonałego ofiarowania, jakie dla naszego zbawienia złożył z siebie Pan nasz Jezus Chrystus.

[507] Z sali obmyć, poprzedzony przez wspólnotę uszykowaną we wspomnianym już porządku i przy śpiewie Psalmu (50) Miserere wraz z Gloria Patri, postulant prowadzony przez ojca duchownego udaje się do kościoła, by jak powiedziano, ofiarować się Najwyższemu Panu. Rektor w kapie, z diakonem i subdiakonem w dalmatykach czerwonych, zgodnie z rytem zielonoświątkowym, poprzedzeni przez kadzidlanego i akolitów ze świecami, kierują się do ołtarza. Kapłan wraz z asystą klęka na najniższym stopniu głównego ołtarza, gdy w tym czasie śpiewa się Introit ze Mszy z uroczystości Oczyszczenia Najśw. Maryi Panny i z Ofiarowania Jezusa Chrystusa w świątyni, obchodzonej dnia 2 lutego (Suscepimus Deus…).

Po ukończeniu Introitu wstają, kapłan podchodzi do ołtarza po stopniach i oddawszy pokłon krzyżowi, idzie na stronę epistoły, gdzie odczytuje [w ciszy] z tejże uroczystości Lekcję [por. Mai 3, 1-14], którą z miejsca wyznaczonego odśpiewuje subdiakon.

[324] W oryginale brak powiązania, skąd konieczne w przekładzie pewne dopełnienie.