Strona 192

według Reguł i po uznaniu ich powołania, przez uznanie to zostają wcieleni do tegoż Stowarzyszenia[316].

[448] Po wypróbowaniu i po upewnieniu się o szczerym powołaniu [kandydatów], jeżeli to są klerycy, powinni ukończyć studia niezbędne do formacji na misjonarza.

Gdy chodzi o księży, którzy ukończyli już zwyczajne studia, to powinni zapoznać się z tym gałęziami wiedzy, jakie szczególnie będą im potrzebne w stronach, gdzie mają pracować.

[449] Jedni zaś i drudzy mają tak pogłębiać swą wiedzę, by stali się zdatnymi do chrześcijańskiego nauczania [również w szkołach]. Praca misjonarska nad rozkrzewianiem wiary św. i nad głoszeniem Królestwa Bożego jest niewątpliwie wielką rzeczą; niemniej w pewnych miejscach zachodzą okoliczności, w których, gdyby się znalazło dość kapłanów zdatnych do zakładania, kierowania i rządzenia seminarium pod okiem biskupa, mogłoby się to przyczynić do przygotowania tylu apostołów, ilu by było seminarzystów. Toteż wspólny wysiłek religijny winien zmierzać do przygotowania odpowiedniej liczby kapłanów zdolnych do kierowania seminariami, a jest to szczególnie aktualne za dni naszych, kiedy to [np.] w Stanach Zjednoczonych Ameryki rodzice katoliccy posyłają swe dzieci do szkół protestanckich, gdyż nie ma tam dość katolickich księży, którzy mogliby te dzieci kształcić.

[450] Jak misjonarze udający się do krajów pogańskich narażają się na bardzo wielkie niebezpieczeństwa, tak [odwrotnie] żyjący razem w seminariach, by nimi zarządzać i kierować, strzegą się wzajemnie i wspomagają miłością swą i gorliwością. Jest zatem rzeczą pożądaną, by w seminariach było wielu oddających się kierownictwu i zarządzaniu tych zakładów, zarówno dla zapewnienia im szczególnego postępu duchowego, j ak i dla przygotowywania dobrych pracowników, zdolnych do niesienia pomocy biskupom i do rozszerzania Królestwa Jezusa Chrystusa.

[451] Ci, co mają wyruszyć na zewnętrzne misje, powinni też przyswoić sobie te wszystkie wiadomości potrzebne misjonarzom; a ponieważ takie wiadomości mogą być w wielkiej mierze zawisłe od różnych okoliczności czasu przynoszącego zmiany, należy się starać o informacje u tych księży, którzy po ukończeniu swej misji w krajach pogańskich wracają teraz i takimi wiadomościami mogą służyć.

[452] Należy się też starać, by nie brakowało im wiadomości o geografii terenów, gdzie wyznaczono im misję.

[316] Ks. Wróbel w maszynopisie bez daty, pochodzącym z lat pięćdziesiątych, pt. Reguła Kongregacji, nr 613, tłumaczy bezpodstawnie o zatwierdzonych na misje i o ich wcieleniu do Zjednoczenia. W Kopii Lambruschiniego jest mowa tylko o ustroniach Stowarzyszenia, a cały kontekst wskazuje, że chodzi tu o ewentualnych członków Stowarzyszenia, nie Zjednoczenia w ogóle.