Strona 193
Tom II
Prócz tego powinni zapoznać się z dziejami religii terenów, na które się udają. Na wielu bowiem miejscach ludzie z biegiem czasu utracili dar tej wiary, jaką wyznawali ich ojcowie i jaką my posiadamy; tam zatem niech misjonarz da mieszkańcom do zrozumienia, że nawołuje ich do wyznawania tej religii, jaką wyznawali ich praojcowie.
[453] Wszyscy jednak zatwierdzeni do wyjazdu na zagraniczne misje muszą się koniecznie odznaczać nie tylko świętością i wiedzą, lecz także umiejętnością sprawowania sakramentów św., głoszenia słowa Bożego, katechizowania, zaopatrywania umierających oraz prowadzenia świętych misji według metody przepisanej w Regułach Stowarzyszenia Pobożnego Zjednoczenia. Chociaż bowiem nie można wymagać, by w krajach pogańskich szybko i w pełni udało się ją zastosować w naj drobniejszych szczegółach, to jednak, by nie pozbawiać ludzi dobrej woli skarbów złożonych w nasze ręce przez Boga, należy roztropnie i przezornie starać się o to, aby z biegiem czasu powoli ją wprowadzać, jeżeli nie w pełnym zakresie, to przynajmniej te j ej elementy, które dadzą się w czyn wprowadzić.
[454] Toteż wszyscy przed wyjazdem będą się oddawać przynajmniej przez sześć miesięcy praktyce spowiadania wiernych; kilka razy zaopatrzą umierających i udzielą parę razy sakramentu chrztu św. lub przynajmniej będą przy tym udzielaniu obecni. Przez cały niemal czas przebywania w świętym ustroniu będą kilkakrotnie w miesiącu głosić kazania, nauczać prostaczków, wygłaszać nauki katechizmowe do ludu; parę zaś razy poprowadzą rekolekcje dla jakiejś wspólnoty lub dla ludu, a także wezmą udział w przeprowadzanych misjach świętych.
[455] Aby z tymi elementami posługi kapłańskiej zaznajomić się jak należy, kandydaci na misje w świętym ustroniu dla misji zewnętrznych będą przynajmniej trzy razy w tygodniu miewać konferencje praktyczne i odbywać próbne ćwiczenia zajęć duszpasterskich z takim uszanowaniem, jakiego tak święty przedmiot wymaga. Konferencji tych nie należy prowadzić w sposób ogólnikowy czy po prostu dostosowany do katolickich terenów, ale trzeba w nich uwzględniać kraje pogańskie, mając na uwadze uprzedzenia, praktyki, zwyczaje, klimat, usposobienie i charakter różnych narodowości.
[456] W tym celu przygotuje się do druku opracowanie, w którym uwzględni się wspomniane elementy, a w zależności od poczynionych doświadczeń dołączy się wszelkie dokumenty, jakie zdaniem światłych misjonarzy uzna się za odpowiednie do tego, by nic nie stanęło na przeszkodzie w szerzeniu większej chwały Bożej i uświęceniu dusz.
[457] Aby jednak misjonarzy jak najlepiej usposobić do tego, by skutecznie szerzyli świętą wiarę i zapewnili na stałe dzieła ewangeliczne, niezbędne jest światło Boże, by poznać powołanie do tego, a także nieprzerwane a obfite łaski, by z nich można było korzystać; toteż wszystkie modlitwy Stowarzyszenia i całego Pobożnego Zjednoczenia