Strona 180

Tom II

visitare viduas et pwpillos in tribulatione eorum [por. Jk 1, 27][299]. Ponieważ jest również rzeczą konieczną, by dla obfitych owoców świętej misji misjonarze ukazywali religijność w praktyce, przeto dzieła tego rodzaju prócz modlitwy uważać powinni za najskuteczniejsze środki, by ewangeliczne przepowiadanie uczynić owocnym. Toteż niech pamiętają, że gdy Odkupiciel rozmnożył chleb, wówczas lud Go rozpoznał i ogłosił za Mesjasza przepowiedzianego przez Proroków [por. J 6, 14].

[400] Ażeby jednak dla fałszywych oskarżeń nieprzyjaciół dobra nie udało się szatanowi zniweczyć owoców miłosierdzia, gdyby poproszono misjonarzy do uczestniczenia w sprawie rozdziału, niech takiego zadania nie podejmują się nigdy, ale niech się ograniczą do tego, by roztropnie, z jak naj chwalebniejszą dokładnością i miłością doprowadzono do wykonania [tegoż zadania].

[401] Aby misje przyniosły trwały owoc i doprowadziły do założenia wszystkich dzieł charytatywnych i apostolskich, jakich wymagają potrzeby ludu i jakie szerzy instytucja prokur Pobożnego naszego Zjednoczenia, misjonarze już od pierwszych dni zapowiadać będą ludowi, że w dniu ostatnim dokona się ogólnej i wieczystej agregacji całej ludności do Pobożnego Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przedstawią też wiernym w sposób dostateczny pojęcie tego Zjednoczenia i wyjaśnią je; poinformują ich nadto, po ogólnej agregacji ludności, że dla utrwalenia po ukończonej ich misji środków koniecznych do zaspokojenia wszelkich ich potrzeb założy się prokurę Pobożnego Zjednoczenia.

[402] By jednak lud przygotował się lepiej do łask agregacji jak i do dobrodziejstwa planowanej prokury, [misjonarze] w czasie trwania misji świętej zwracać się będą we wszystkich wspólnotach miejskich jakiegokolwiek autoramentu z wezwaniem do wytrwałej modlitwy, a także by ją lud zanosił co dzień publicznie w kościele; zalecą też gorąco, by modlono się [o to] także w rodzinach, tak wspólnie jak indywidualnie. Zapowiedzą prócz tego, że wszystkie modły w czasie rozmaitych funkcji misyjnych są zanoszone [do Boga] nie tylko o uproszenie owoców misji, ale również o powiększenie ich i uwiecznienie poprzez wspomnianą ogólną agregację ludności i poprzez założenie [planowanej] prokury.

[403] Można by się obawiać nie bez racji, że jeżeliby prokury Pobożnego Zjednoczenia nie założyło się w czasie świętej misji, jej planowanie mogłoby spełznąć na niczym. Dlatego misjonarze jeszcze w toku prowadzonej świętej misji uzgodnią z biskupem albo z pierwszym spośród kleru czy z proboszczem wszystko to, co jest niezbędne do takiego założenia, zgodnie z metodą i zasadami ustalonymi w Pobożnym Zjednoczeniu w tej materii[300]. W takim razie zwalnia się z wszystkich

[299] „Czystą i nieskalaną pobożnością wobec Boga i Ojca jest nawiedzanie sierot i wdów w utrapieniach ich” (por. Jk 1, 27).

[300] Podano je w OOCC I 90—102; tekst polski w Wyb. I 258—262 nry [76] — [95].