Strona 179

uświęcenie dusz, przeto jest rzeczą niezbędną, by nie tylko słowami, lecz nade wszystko świętym czynem, będącym dowodem prawdziwej miłości, starali się o nią skutecznie. Dlatego nie zadowolą się jednorazowym odwiedzaniem, lecz [niech to czynią] tylekroć, ilekroć trzeba dokonać dzieła czynnej miłości.

[397] W czasie trwania świętej misji będą w mieście mieli na sercu jeszcze innych biednych, szczególnie ubogie wdowy z małymi dziećmi, niezdolnymi jeszcze do zdobycia środków niezbędnych do życia. Dlatego, o ile to znajdzie uznanie biskupa albo proboszcza, czy pierwszego spośród miejscowego kleru, w jakimś dniu, czy codziennie przy końcu kazania, polecą je wiernym. Potem za pośrednictwem dostatecznej liczby braci i sióstr[298] zbiorą składane ofiary, by zaradzić najpilniejszym potrzebom. W takim przypadku należy zawsze nieść pomoc w postaci łóżek dla zapobieżenia zgorszeniu w rodzinach albo odzieży dla okrycia nagich, albo [żywności] dla nasycenia głodnych. Misjonarze jednak nie będą brali nigdy tych ofiar w depozyt; a należy to załatwić w ten sposób, by lud wiedział, że nie mieszają się do rozdawnictwa w żaden sposób. Powoła się zatem deputację składającą się z ośmiu lub więcej znaczniejszych w mieście osób, spośród których dwie ze znanych z uczciwości, miłosierdzia i dostatku. U nich to złoży się w depozycie zebrane ofiary, które pod przewodnictwem biskupa albo proboszcza czy pierwszego spośród kleru będą rozdzielone na podstawie sprawozdań złożonych przez poszczególnych członków deputacji. Każdy z nich razem z właściwym proboszczem, czy z innymi osobami wyznaczonymi przez niego, odwiedzi uprzednio osobiście godne wsparcia biedne rodziny i zapozna się z ich potrzebami.

[398] Z uwagi na różnorodność potrzeb i na konieczność umiejętnego zaspokajania ich, misjonarze zalecą wiernym składanie ofiar nie tylko w formie gotówki, lecz także w przedmiotach, jak odzież, obuwie, używane już przez zamożniejsze rodziny, by przyodziać niedostatecznie okrytych — jak płótno, koce, prześcieradła, grube osnowy na sienniki; dalej, artykuły spożywcze, jak zboże, mąka, warzywa i inne odpowiednie a potrzebne ludziom z ubogich warstw produkty przeznaczone do spożycia. Dla przeprowadzenia zaś zbiórki te same osoby wchodzące w skład deputacji udadzą się do właściwych zasobniejszych rodzin, gospodarstw rolnych, sklepów, gdzie mogliby otrzymać dla potrzebujących tego rodzaju pomoce.

[399] Aby zaś te dzieła miłosierdzia nie były nigdy zaniedbywane, należy je uważać (bo takimi są rzeczywiście) za dzieła prawdziwej religijności, czystej i nieskalanej : Haec est religio munda, et immaculata