Strona 152
Tom II
Dlatego jeżeli wszyscy będą się starali poprzez doskonałe zachowywanie Reguł przygotowywać się do przyjęcia obfitych darów Ducha Świętego, a także, w takiż sposób, o korzystanie z nich, będą obfitowali również w bezcenne owoce tych darów. A ponieważ wśród wyliczanych owoców jest jeden, który zwie się weselem duchowym, powodującym w prawdziwych sługach Bożych świętą radość i wesele ducha, powinien on zatem objawiać się w nich w szczególniejszy sposób.
[293] A że wszyscy przebywający w świętych ustroniach Stowarzyszenia potrzebują wielu darów i łask, by móc odpowiedzieć na tak bardzo wzniosłe cele tegoż Stowarzyszenia, mogą więc i powinni błagać o nie z ufnością i z równą ufnością powinni z nich korzystać. I tak jaśnieć w nich będzie jako ich cecha charakterystyczna radość i wesele ducha.
Dlatego będą się starać, by na ich twarzach, w ich skromnych spojrzeniach, w całym ich działaniu, we wzajemnym przestawaniu we wspólnocie, a szczególnie w przestawaniu z osobami z zewnątrz, a jeszcze bardziej wobec ludu z okazji duszpasterskiej posługi, rozlewała się wokół radość i wesele duchowe.
[294] Niech więc pamiętają, że gdyby nie posiadali tej cechy, nie wiele dusz mogliby przyprowadzić do Boga, gdyż na podstawie wyglądu ich twarzy niewielu rozmiłowałoby się w naśladowaniu Jezusa Chrystusa; i odwrotnie: jeżeli tryskać będą radością i świętym weselem, wykażą tym samym, że podążanie śladami Pana naszego Jezusa Chrystusa kształtuje życie prawdziwego wesela.
Dla rozwijania w sobie ducha świętego wesela i radości duchowej niech wszyscy odmawiają często Psalm 99: Jubilate Deo omnis terra[265] albo niech przynajmniej powtarzają często jakiś werset z niego.
Rozdział 21 O pożywieniu
[295] Nikt chyba nie może sobie wyobrazić, że pokarm św. Rodziny był zbyt wystawny lub skłaniający do nieumiarkowania; przeciwnie, każdy powinien przyjąć, że w przedziwny sposób jaśniało tam ubóstwo, umiarkowanie, prostota i wstrzemięźliwość. Dlatego też jedzenie w świętych ustroniach Stowarzyszenia będzie zawsze takie, by zapewniało zdrowie i sytość, zgodnie z wymogami miejscowego klimatu, [oraz] upodobniało się do umiarkowania i prostoty pokarmu używanego przez świętą Rodzinę. Jest to konieczne z następujących powodów:
[296] Po pierwsze, że ci, których chlubą jest oddawanie się życiu zmierzającemu do pomnażania środków duchowych i doczesnych stosownych do ożywiania wiary i rozpalania miłości wśród katolików, jak i do szerzenia ich na całym świecie, stawaliby się na skutek nieumiarkowania ociężałymi wobec prac apostolskich, co groziłoby im
[265] „Wołaj głośno Panu cała ziemio”.