Strona 151
Tom II
wstąpienia do Stowarzyszenia Pobożnego Zjednoczenia, każdy w ramach swego obowiązku ma działać i wykonywać wszystkie przydzielone sobie zadania, by ile to tylko możliwe, przyczyniać się do coraz większego rozwoju dzieł na chwałę Bożą i na zbawienie rodzaju ludzkiego. Stąd:
[289] Przy wykonywaniu swych obowiązków wszyscy powinni działać z taką gorliwością i z tak żarliwą miłością, jakich ze swej natury wymagają prace na większą chwałę Bożą[264].
Gdy bowiem działa się z prawdziwą gorliwością i żarliwą miłością, nie ma takiej gwałtownej pokusy, tak wielkiej trudności, tak trudnej przeszkody, jakich z wytężonym i ufnym pragnieniem nie chciałoby się przezwyciężyć. Stąd każdy ma żywić jak najżywsze pragnienie i jak najbardziej skuteczną ufność, że przezwycięży i pokona wszelkie pokusy, trudności i przeszkody, z jakimi przyjdzie mu się borykać przy wykonywaniu poszczególnych zadań danego obowiązku.
[290] Należy zakładać, że wszyscy przy pełnieniu swych obowiązków działają z prawdziwą gorliwością i miłością; toteż nikt nie powinien ulegać nudzie, przesytowi i uprzykrzeniu, co łatwo może się wkraść do tych, którzy działają nie z miłości, ale pod przymusem i ze strachu.
Dlatego każdy powinien ukochać obowiązek, jaki na stanowisku kierowniczym czy najniższym przypadł mu w udziale; obojętnie, czy on będzie łatwy czy związany z mozołem, każdy ma go podejmować, kochać i szanować, jako nałożony mu przez Boga, dla celów godnych Jego łaskawości i miłosierdzia.
Rozdział 20
O radości i weselu duchowym, którymi mają się odznaczać święte ustronia Stowarzyszenia
[291] Radość i wesele ducha jest jednym z cennych owoców wywodzących się z darów Ducha Świętego; dlatego stanowi jedną ze szczególnych cech charakterystycznych prawdziwych sług Bożych. A ponieważ na Boskiego Odkupiciela zstąpił Duch Święty w całej swej pełni, a w mierze wyższej niż we wszystkich innych stworzeniach przebywa w swej Oblubienicy Najśw. Maryi, w sposób zaś wyróżniający się między Świętymi mieszka w Patriarsze św. Józefie, przeto można powiedzieć, że Domek nazaretański wyróżniał się spośród wszystkich innych świętą radością i weselem ducha.
[292] Gdyby w świętych ustroniach Stowarzyszenia Pobożnego Zjednoczenia nie widziało się jaśniejących: najmilszej radości i świętego wesela, brakowałoby w tych domach jednego z najświetniejszych znamion wykazujących rzetelny wysiłek, by naśladować świętą Rodzinę w nazaretańskim Domku.
[264] Następuje powtórzenie: „na większą chwałę Bożą” i: „na większe uświęcenie dusz”.