Strona 142
Tom II
Jednakże przygotowując pokarmy będzie uważał, by nie schlebiały one zbyt podniebieniu, jak również, by wystrzegać się tendencji, zrodzonej przez wadę obżarstwa, podsycania nieumiarkowania, lecz starać się będzie, by wszystko było przygotowane z prostotą i miłością.
[247] Pozostające po posiłkach resztki przekazywane kucharzowi mają być zachowane dla rozdania ubogim, zgodnie z zarządzeniem rektora.
Jeżeli ma pomocnika, niech stara się budować go słowem i przykładem.
Niech pamięta przy wszystkich pracach związanych z pełnionym obowiązkiem, że usługuje [w nich] Bogu w Jego sługach.
Rozdział 14 O tym, który budzi
[248] Będzie miał budzik w pokoju lub w jego pobliżu.
Z nocnego spoczynku wstanie mniej więcej pół godziny przed czasem wyznaczonym dla wspólnoty.
Gdy nadejdzie pora wspólnego wstawania, uderzy w dzwon służący wspólnocie.
[249] Od samego początku podejmowanych w nowym dniu prac, zgodnie z duchem Pobożnego Zjednoczenia, ma się budzić we wszystkich żywe pragnienie, by Pan nasz Jezus Chrystus był przez wszystkie ludy poznany, miłowany i uwielbiany. A jak Boski Odkupiciel zaraz po swym narodzeniu objawił się żydowskiemu ludowi w osobach pasterzy, a wnet potem poganom w osobach Królów-Mędrców, tak [budzący] po uderzeniu w dzwon zapuka do drzwi każdego, mówiąc głośno: Christus natus est nobis venite adoremus[257], a każdy odpowie słowami invitatorium epifanijnego oficjum: Christus apparuit nobis venite adoremus[258].
W czasie Wielkiego Postu aż do okresu wielkanocnego zarówno budzący, jak wszyscy będą mówić: Christum pro nobis passum venite adoremus.[259]
[250] W pół godziny po uderzeniu w dzwon da znak na modlitwy i na wspólną medytację.
Gdyby z uwagi na liczbę budzonych potrzebował pomocy, niech zwróci się do rektora, a ten, jeżeli prośbę uzna za słuszną, przydzieli mu pomoc; pomocnicy zaś mają zachowywać te same zasady.
[251] Gdyby tam byli słabi lub rekonwalescenci, będzie ich budził według zalecenia rektora.
[257] Invitatorium brewiarzowe na Boże Narodzenie.
[258] Zdania te w języku polskim brzmią: „Chrystus nam się narodził…” i „Chrystus nam się ukazał, przyjdźcie, by oddać Mu pokłon”.
[259] „Chrystusowi za nas umęczonemu, przyjdźcie, by Mu się pokłonić”.