Strona 141

[241] W pełnieniu swych obowiązków niech sią odznacza miłością, czystością, porządkiem, bezstronnością i cierpliwością, pomnąc na to, że usługuje Bogu w Jego sługach.

Rozdział 13 O kucharzu

[242] We wszystkich sprawach związanych z pełnieniem obowiązku ma się starać o czystość, dbając też o to, by tę samą dbałość stosowali jego pomocnicy.

Niech się stara przygotowywać wszystko dobrze i w odpowiednim czasie, a szczególnie niech się troszczy o to, co ma służyć chorym.

Krojąc i rozdzielając mięso, rybę czy inne artykuły spożywcze przeznaczone do podania na stół, niech tego nie dotyka rękami, ale niech posługuje się widelcem czy nożem.

[243] Wszystko ma być gotowe na kwadrans przed udaniem się do stołu.

Niech nie rozpala ognia ani przed czasem wystarczającym do przygotowania

pokarmów, ani większego niż potrzeba; owszem, niech wykazuje szczególną staranność, by używać go jedynie w miarę konieczności, i jeżeli pali się jeszcze [bez potrzeby], niech zgasi go wodą, by [paliwo] mogło być jeszcze użyte.

[244] Nie będzie przygotowywał pokarmów w większej ilości, niż zgodnie z zarządzeniem rektora wymaga tego prawdziwa potrzeba.

Ilość nie może być wymierzona równo dla wszystkich ustroni, gdyż zależeć będzie od różnego klimatu; zawsze jednak powinno się zadośćczynić umiarkowaniu, przez które też zaradza się na pewno zdrowiu duszy i ciała.

Ani kucharz, ani nikt inny — wyjąwszy sanitariusza odpowiedzialnego za to, co potrzebne chorym — nie będzie gotował nic innego niż to, co przez rektora zostało zalecone dla potrzeb wspólnoty.

[245] Niech ma spis wszystkich przedmiotów zleconych mu do użytku w kuchni, by [o ich stanie] mógł referować na każde żądanie.

Po posiłkach mają codziennie być myte wszystkie talerze i pozostałe przedmioty, jakich użyło się w kuchni. Wszystko to ma być potem wytarte czystą ścierką, służącą wyłącznie do tego celu.

Co trzy miesiące, albo i częściej jeżeli trzeba, wymyje przy pomocy ługu wszystkie przedmioty używane w kuchni, by je zachowywać w czystości.

[246] Będzie oszczędny w dodawaniu oleju do postnych pokarmów, powstrzymując się zwłaszcza od przysmażania jarzyn; lecz jako przyprawę prostą, tanią i miłą niech stosuje jakieś zioła o odpowiednim smaku i zapachu; dlatego niech ma ich w kuchni w zależności od potrzeby dostateczny zapas.