Strona 116

Tom II

posłuszeństwa, a nawet za samo pragnienie, by zawsze słuchać, otrzymamy od Boga sowitą nagrodę.

Wszyscy winniśmy się wystrzegać wad i braków przeciwnych wspomnianemu pierwszemu warunkowi. Dlatego:

Nikt nie powinien żywić mniemania, jakoby nie słuchał, nie czcił i nie miłował Boga w osobie przełożonych, jakiekolwiek byłyby ich przymioty, cechy i talenty oraz jakakolwiek byłaby ich troska o podwładnych.

Nikt nie może wymawiać się od posłuszeństwa pod pretekstem błędów przełożonych lub tych, których mamy słuchać z polecenia tychże przełożonych, czy pod pozorem jakiegokolwiek powodu, nawet pozornego dobra. Niech też nikt nie wyraża chęci słuchania raczej kogo innego, ponieważ czuje do niego więcej zaufania, ani z powodu mniemania, że posiada on więcej ducha Bożego, więcej wiedzy i cnoty; bo chociaż byłby to człowiek nawet bardzo świątobliwy, uczony i roztropny, to jednak w stosunku do nas nie zajmowałby miejsca Boga.

Nikt nie powinien słuchać z tego tylko względu, że nie może postąpić inaczej albo że w przeciwnym razie otrzymałby naganę czy pokutę. Nikt nie powinien przenosić swego zdania lub zdania innych nad wskazówki czy zdania przełożonych lub tych, których słuchać mamy z ich nakazu, opierając się na tym, że uważamy je za lepsze; lepsze bowiem jest wszystko co Boże, co się objawia za pośrednictwem [tego, kto] zastępuje Boga.

[136] Drugi warunek

Powinniśmy wszyscy praktykować posłuszeństwo powszechne przez słuchanie każdego przełożonego, równego czy niższego, bez różnicy, we wszystkim, co przepisują, bez względu na czas i miejsce.

Wszyscy też powinniśmy trzymać się z dala od wad i braków przeciwnych, stąd:

Niech się każdy wystrzega takiego nastawienia, według którego jednemu jest się posłusznym, drugiego się nie słucha; a także niesłuchania tych, którzy rozkazują z polecenia przełożonych, [gdy] samych przełożonych się słucha; albo też, że nie słucha się w jednym ustroniu, mniemając, że słuchałoby się w innym.

[137] Trzeci warunek

Wszyscy powinniśmy praktykować posłuszeństwo równe (indifferente), tj. wyrażające gotowość na wszelki rozkaz jakiegokolwiek przełożonego czy kogokolwiek rozkazującego z polecenia któregobądź przedłożonego.

Wszyscy powinniśmy się trzymać z dala od wad i braków przeciwnych i dlatego:

Winniśmy wszyscy słuchać równo, bez żadnej różnicy, tak w tej jak w innej sprawie.