Strona 115
Tom II
doskonałego posłuszeństwa i uległości[227], wszyscy będą współzawodniczyć z sobą, by stać się doskonałymi w cnocie św. posłuszeństwa i pełnej uległości wobec wszelkich nakazów przełożonych czy ich zastępców, by w ten sposób życie wszystkich w Stowarzyszeniu[228] było rzeczywiście i mogło się nazywać „życiem doskonałego posłuszeństwa i uległości”. Bez tego niemożliwą rzeczą jest żyć w Stowarzyszeniu, a bardziej jeszcze niemożliwą bez posłuszeństwa jest odpowiadać celom Stowarzyszenia poprzez ewangeliczne dzieła podejmowane na większą chwałę Bożą i uświęcenie zarówno własne jak i innych[229].
[134] Posłuszeństwo jest jedną z cnót, przez którą poddajemy się rozumem, wolą i czynem człowiekowi, jako temu, który zastępuje Boga.
Następuj ące są warunki prawdziwego posłuszeństwa[230] : pierwsze, że ma być chrześcijańskie i religijne; drugie, że ma być powszechne; trzecie, by było uniezależnione od osoby i przedmiotu; czwarte, by było dokładne i całkowite; piąte, by było natychmiastowe; szóste, by było ślepe; siódme, by było proste; ósme, by było pokorne i pełne szacunku; dziewiąte, by było serdeczne i ożywione uczuciem[231].
Ażeby wszyscy posiadali prawdziwe i doskonałe posłuszeństwo, po winniśmy je wszyscy praktykować w jego właściwych uwarunkowaniach[232], a unikać wad i braków, jakie sprzeciwiają się tym oto niezbędnym warunkom:
[135] Pierwszy warunek posłuszeństwa
Wszyscy powinniśmy praktykować posłuszeństwo prawdziwie chrześcijańskie i religijne, aby zaś takim było, wszyscy mamy być posłuszni w duchu wiary, nadziei i miłości, wierząc mocno, że w osobie przełożonych i tych, którym z nakazu przełożonych mamy być posłuszni, słuchamy Boga, miłujemy Go i czcimy, ufając, że za wszystkie akty
[227] Pallotti skreślił słowa oryginału „dla wielkiego celu kontynuowania również Jego Misji poprzez popieranie dzieł na większą chwałę Bożą i pożytek dusz”.
[228] Pallotti skreślił poprzednie słowa: „którzy są czy będą”.
[229] W oryginale z Camaldoli czytamy dalej: „Ponieważ posłuszeństwo jest główną i najbardziej potrzebną cnotą dla wszystkich, którzy żyją we wspólnocie, w konsekwencji nasuwa się wniosek, że cieszący się tą korzystną sytuacją powinni sobie wprzód przypomnieć, na czym ta [cnota] polega; i oto”:
[230] W oryginale, poprawionym przez Pallottiego, czytamy: „Dziewięć jest warunków wiążących się koniecznie z prawdziwym posłuszeństwem”.
[231] w oryginale następowały teraz słowa skreślone później przez Pallottiego: „A ponieważ posłuszeństwo nie byłoby nigdy sobą, a co więcej, nie dochodziłoby nigdy do doskonałości, gdyby mu zabrakło wyszczególnionych warunków, dlatego”.
[232] Po „właściwych uwarunkowaniach” następowało w oryginale polecenie: „w konsekwencji mają się trzymać zawsze z dala od wad”, a później, po poprawce: „unikać wad i braków przeciwnych”. Wreszcie Pallotti wprowadził słowa, jak w tekście.