Strona 89
Tom I
[202] 2. Dlatego też klasa ta składa się z duchownych, mogą też do niej należeć również gorliwi katolicy świeccy, zdolni do rozwijania działalności duchowej i pracy dla Pobożnego Zjednoczenia bądź pisząc pożyteczne dla religii i pobożności książki, bądź też ucząc obcych języków tych, którzy przygotowują się do pracy na misjach zewnętrznych.
[203] 3. Ponieważ nie wszyscy członkowie tej klasy zobowiązani są do prowadzenia życia wspólnego, dlatego też mogą do niej należeć zarówno kapłani ze zgromadzeń zakonnych, jak i kapłani świeccy, zobowiązani z racji swego stanowiska do pełnienia szczególnych obowiązków. Ponieważ, mówiąc ogólnie, od członka-pracownika Apostolstwa Katolickiego nie jest wymagane, aby mu się poświęcał całkowicie, wyrzekając się przy tym wszelkiego innego, właściwego mu obowiązku czy zajęcia, dlatego też wystarcza, aby zostać tego rodzaju członkiem, gdy dana osoba odda się jakiejś posłudze duchowej, która wchodzi w zakres tejże pobożnej Instytucji, o ile pozwala jej własny stan i szczególne jej obowiązki.
[204] 4. Pracami właściwymi Pobożnemu Zjednoczeniu (Pia Associazionei) są: 1) Wykonywanie wszystkich posług apostolskich, jak głoszenie słowa Bożego, nauczanie nieuświadomionych, sprawowanie sakramentów i zachęcanie do częstego ich przyjmowania, zwalczanie występków i błędów, ożywianie ducha pobożności i religijności. 2) Pisanie i rozpowszechnianie książek i traktatów, mających na celu objaśnianie, obronę i utwierdzanie religii. 3) Przyjmowanie, zachęcanie i szerzenie wszelkiego rodzaju nabożeństw oraz praktyk religijnych, zmierzających do ożywienia wiary, podniesienia pobożności i poprawy złych obyczajów we wszystkich warstwach społeczeństwa. 4) Wykonywanie duchowej posługi nie tylko we własnych kościołach Pobożnego Zjednoczenia, lecz także w innych kościołach i wszelkiego rodzaju pobożnych instytucjach, gdzie o tego rodzaju pracę będą proszeni członkowie.
[205] 5. Jeśli zaś chodzi o apostolstwo zewnętrzne w krajach niekatolickich i heretyckich, to właściwe zadania zrzeszonych pracowników są następujące: 1) Praca nad urabianiem serca i ducha tych, którzy chcą się poświęcić misjom zagranicznym. 2) Staranie się o pomnożenie ich liczby przez rozbudzanie wśród chrześcijan gorliwości o zbawienie dusz. 3) Nawiązywanie i utrzymywanie obszernej korespondencji z terenami bardziej oddalonymi, celem zapoznania się z ich potrzebami duchowymi, jak również przedstawianie tychże potrzeb Głowie Kościoła, z prośbą o potrzebne zasiłki i pomoce. 4) Niesienie Pomocy Rzymskiej Propagandzie[195] za pośrednictwem szerzenia, rozwijania i rozprzestrzeniania jej działalności nawróceniowej, przy pomocy wszystkich środków, jakimi rozporządza Pobożne Zjednoczenie. 5) Wysyłanie poszczególnych misjonarzy, zaopatrzonych w odpowiednie zatwierdzenie i wyznaczonych już na tereny bardziej potrzebujące, z uwzględnieniem przy tym sprawności oraz uzdolnień każdego misjonarza. 6) Pisanie lub tłumaczenie na obce języki książek zawierających wykład naszej religii czy też zbijających poszczególne błędy rozsiewane w krajach, dla których te książki są przeznaczone. 7) Czuwanie nad rozwojem poszczególnych misji, zapoznawanie się z ich stanem i publikowanie ich osiągnięć, bardziej interesujących i mogących obudzić powszechne zbudowanie. 8) Pobudzanie gorliwości biskupów, rozbudzanie
[195] Mowa o Kongregacji Rozkrzewiania Wiary — zob. wyżej nr [187], przyp. 185.