Strona 90

[206] 6. Ponieważ celem Apostolstwa Katolickiego jest wyłącznie chwała Boga, wyrażająca się w nawróceniach i zbawieniu dusz, dlatego też jedyną sprężyną i pobudką, która ma ożywiać członków-pracowników, winny być gorliwość i duchowy pożytek. Stąd też osoby należące do pierwszej klasy winny bezinteresownie się poświęcać wszystkim wymienionym wyżej dziełom, i to nie tylko w kościołach własnych Zjednoczenia, lecz także i w innych kościołach. Nie mogą też ci członkowie wymagać za jakąkolwiek posługę zapłaty doczesnej w jakiejkolwiek formie. Wyjątek stanowią tu osoby, które oddając się całkowicie ogólnemu, naukowemu lub moralnemu kształceniu przyszłych misjonarzy czy też pełniąc inne obowiązki związane z tą Instytucją, nie posiadają same środków utrzymania; osoby te powinny być zaopatrywane we wszystko, czego im potrzeba, z funduszów tegoż Zjednoczenia.

[207] 7. Członkiem Zjednoczenia, w charakterze pracownika, może zostać tylko ten, kto został polecony Radzie, która kieruje Pobożnym Dziełem, przez dwóch przynajmniej członków należących do niej, i zostanie przyjęty dwoma trzecimi głosami tejże Rady.

[208] 8. Po dokonaniu przyjęcia kandydat przez sześć miesięcy uważany jest za nowicjusza. Dopiero po upływie tego czasu może on za zgodą dwóch trzecich głosów Rady zostać dopuszczony do ofiarowania się lub poświęcenia się Bogu dla dzieła Apostolstwa Katolickiego. Wtenczas za pośrednictwem stosownego dyplomu zostaje zaliczony do tej klasy i otrzymuje udział w zasługach, przywilejach, modlitwach oraz innych dobrach duchowych pobożnej Instytucji.

[209] 9. Ofiarowanie się czy poświęcenie się poszczególnych pracowników jest tylko prostym przyrzeczeniem, które może być odwołane; nie wiąże się ono z żadnym ślubem czy przysięgą ani też nie zawiera żadnego zobowiązania pod grzechem. Dlatego też pracownik może w każdej chwili się wycofać, a Pobożne Zjednoczenie (Pia Associazione) może go usunąć za zgodą dwóch trzecich głosów członków, którzy stanowią Radę.

Rozdział III

O drugiej sekcji Apostolstwa Katolickiego, czyli o pomocnikach duchowych

[210] 1. Drugą sekcję Apostolstwa Katolickiego stanowią osoby, które nie mogąc osobiście pełnić żadnych posług kościelnych ani też współpracować z nim wspierając je czynną pomocą lub ofiarami materialnymi, wspierają je przy pomocy ewangelicznego środka modlitwy. Ponieważ zaś sami nie uczestniczą czynnie w pracy apostolskiej, lecz wspierają ją przy pomocy modlitwy, dlatego też nazywają się zrzeszonymi pomocnikami duchowymi.