Strona 83

14. [UPOWAŻNIENIE DO PRZYJMOWANIA DO POBOŻNEGO ZJEDNOCZENIA APOSTOLSTWA KATOLICKIEGO][179]

[185] Pobożne Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego (Pia Societa dell’ Apostolato Cattolico) założone pod opieką Najśw. Maryi, Królowej Apostołów.

Miłość Chrystusa przynagla nas[180]. Proście Pana żniwa, aby wyprawił robotników na swoje żniwo[181] i przebaczył ludowi swemu[182].

[186] Celem pomnożenia wszelkimi możliwymi sposobami środków potrzebnych do ożywiania wśród katolików świętej wiary i rozpalania miłości oraz szerzenia ich w każdej części świata Pobożne Zjednoczenie (Pia Societa) wyznaczyło ………………………

[187] Niniejsze pismo, opatrzone herbem oraz pieczęcią[183] i poniższymi podpisami, jest dokumentem upoważniającym do działania, wykluczając inne osoby, którym takiego upoważnienia nie udzielono.

Dań w Czcigodnym Królewskim Kościele Spirito Santo[184] dei Napoletant w Rzymie,

dnia ………………….

(M. P.)…………………… Dyrektor…………………………. Sekretarz……………………….[185]

[179] Tekst w: Race. II, s. 22 — 23, nry 68 — 70. Tekst pochodzi z maja 1836 roku.

[180] Por. 2 Kor 5,14.

[181] Por. Łk 10,2.

[182] Por. Jl 12,17.

[183] Na temat herbu oraz pieczęci zob. niżej część 2, nry [10] — [11], [14].

[184] Kościół Spirito Santo — zob. wyżej nr [62], przyp. 70.

[185] Wzór tego upoważnienia przedłożono do druku i przedstawiono kardynałowi wikariuszowi K. Odescalchiemu i dominikaninowi Dominikowi Buttaoniemu, mistrzowi Pałacu Apostolskiego. Ponieważ temu ostatniemu nasunęły się w związku z tym pewne wątpliwości, Pallotti na przedłożonym sobie arkuszu zamiast stów: „Pobożne Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, założone pod opieką Najświętszej Maryi, Królowej Apostołów” — za radą kardynała A. Lambruschiniego — wstawił słowa: „Pod opieką Najświętszej Maryi, Królowej Apostołów, Apostolstwo Katolickie, czyli Pobożne Zjednoczenie, mające na celu zachowywanie i rozkrzewianie katolickiej wiary już to przez sprawowanie apostolskiej posługi, już to przez inne dzieła miłości, w bezwzględnej zależności od Najwyższej Głowy Kościoła Świętego”. W tekście zaś przedłożonym kardynałowi wikariuszowi, w miejscu wolnym, po słowach: „Pobożne Zjednoczenie wyznaczyło”, Pallotti napisał: „Przewielebnego o. Piusa Civezza z Genuy, franciszkanina-obserwanta, misjonarza apostolskiego w cesarstwie chińskim, aby bezinteresownie przyjmował wiernych do Pobożnego Zjednoczenia”.
Kardynał Odescalchi udzielił zatwierdzenia pisząc na odwrotnej stronie arkusza: „9 maja 1836. Pozwalamy drukować. C. Card. Vicario”. Buttaoni natomiast, mając dalej wątpliwości, w dniu 30 VI 1836 skierował pismo do kard. Jakuba Fransoniego, prefekta Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, o następującej treści :
„Ksiądz Wincenty Pallotti przedłożył Urzędowi Nauczycielskiemu załączoną formułę upoważnienia do przyjmowania do nowego Zjednoczenia pod nazwą «Apostolstwo Katolickie, czyli Pobożne Zjednoczenie, mające na celu zachowywanie i rozkrzewianie katolickiej wiary w każdej części świata, w zależności od Najwyższej Głowy Kościoła Świętego». Niżej podpisany, zwracając uwagę, że cel tegoż Pobożnego Zjednoczenia w istocie swej pokrywa się z celem Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, uważa za swój obowiązek drogą urzędową zapytać uniżenie Waszą Eminencję o znaczenie tej formuły, chcąc wiedzieć, czy ze strony tej Świętej Kongregacji nie zachodzi jakaś przeszkoda w związku z pozwoleniem na drukowanie wspomnianego wyżej upoważnienia”. Na swoje zapytanie Buttaoni otrzymał odpowiedź pismem z dnia 21 VII 1836, że całkowite kierowanie dziełem rozkrzewiania i zachowywania wiary na terenach misyjnych zastrzeżone jest Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, ona też tylko posiada prawo wysyłania i upoważniania tam pracowników oraz wydawania im delegacji. Sekretarz Kongregacji, odpisujący Buttaoniemu w imieniu prefekta Kongregacji, tak kończy swoje pismo: „Podpisany zatem Sekretarz (…) uważa za swój obowiązek odpowiedzieć Waszej Wielebności w sprawie wzoru formularza, przedłożonego przez ks. Wincentego Pallottiego, a przez Waszą Wielebność przesłanego wymienionemu wyżej Jego E. Kardynałowi, łącznie z szanownym listem z 30 VI, że jeśli chodzi o kraje podlegające władzy Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, to na takie upoważnienie nie można zezwolić”.
Wobec takiej odpowiedzi — upoważnienia nie wydrukowano. Przytoczyliśmy tę korespondencję, spotykamy się tu bowiem z pierwszymi faktami niezrozumienia ze strony pewnych władz kościelnych zasadniczej myśli Dzieła Pallottiego.
Dominik Buttaoni był „mistrzem Pałacu Apostolskiego”, urząd ten sięga czasów św. Dominika Guzmana (†1221), założyciela Zakonu Kaznodziejskiego (Dominikanów), i papieża Honoriusza III (†1227). Gdy Kuria Papieska prowadziła tzw. „Studium Pałacowe”, mistrz kierował wydziałem teologicznym. Gdy „Studium” przestało istnieć, mistrz otrzymał stanowisko teologa papieskiego. Od czasów papieża Leona X (†1521) aż do papieża Piusa XI (r. 1925) dawał imprimatur na książki i pisma wydawane w Rzymie. Urząd ten piastowali, z małymi wyjątkami, zawsze członkowie Zakonu Kaznodziejskiego.
Civezza Pius — nie spotykamy się z nim więcej w Pismach Pallottiego. W Chinach w latach 1800—1850 było 200—250 tysięcy katolików i pracowało wśród nich około 40 misjonarzy europejskich oraz około 80 kapłanów chińskich. Za pontyfikatu papieża Grzegorza XVI było tam 12 wikariatów apostolskich.
Fransoni Jakub Filip, urodzony w r. 1775, zmarł w Rzymie w roku 1856, od roku 1834 — prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Mamy o nim wzmianki w kilku listach Pallottiego, był też protektorem Sióstr Apostolstwa Katolickiego, pracujących w Pobożnym Domu Miłosierdzia przy Via Borgo Sant’ Agata ai Monti. Grzegorz XV, papież w latach 1621—1623, ustanowił Kongregację Rozkrzewiania Wiary mocą konstytucji Inscrutabili z dnia 22 VI 1622.
Lambruschini Alojzy — zob. niżej nr [194], przyp. 3. Odescalchi Karol — zob. wyżej nr [9], przyp. 7.