Strona 41

Nim? I jeżeli zgodnie z porządkiem łaski oraz dobroczynnej Opatrzności do osiągnięcia tego celu potrzebne są środki nie tylko duchowe, ale i materialne, przynajmniej dalsze, to czyż tego rodzaju święta modlitwa nie może stać się dla nas pierwszym środkiem, aby to wszystko uzyskać?

5. WYJAŚNIENIE, DLACZEGO POBOŻNE ZJEDNOCZENIE, MAJĄCE NA CELU ROZKRZEWIANIE ŚWIĘTEJ WIARY WŚRÓD NIEWIERNYCH, NOSI MIANO „APOSTOLSTWA KATOLICKIEGO KU CZCI KRÓLOWEJ APOSTOŁÓW MARYI DZIEWICY, NIEPOKALANEJ MATKI BOGA”[24]

[25] „Apostoł” oznacza to samo, co „posłany”: spełnienie zaś tego, do czego ktoś został posłany, nazywa się „apostolstwem”. W Kościele Jezusa Chrystusa „Apostołami” nazywają się ci, których Boski Odkupiciel posłał, aby nieśli światło prawdy wszystkim narodom i ludom; „mężami apostolskimi” zaś nazwani są ci, którzy z biegiem czasu zostali wysłani w różne strony świata bądź przez Apostołów, bądź też przez biskupów, aby tam rozszerzali wiarę Jezusa Chrystusa.

[26] „Katolickie” — znaczy tyle, co „powszechne”: określenie to przysługuje wspomnianemu wyżej „apostolstwu”, ponieważ w każdej części świata głosi ono te same prawdy.

[27] Może jednak ktoś powiedzieć, że nie można mieć zasługi apostolstwa, nie sprawując urzędu kaznodziejskiego. Mniemanie takie jest błędem. Patrzcie, Bracia, na naszą drogą Matkę Maryję, która nie głosząc słowa Bożego, cieszy się nie tylko zasługą wspólną Apostołom, lecz jest Królową Apostołów, i Ją jako „Królowę Apostołów” pozdrawia Kościół Jezusa Chrystusa, ponieważ Ona stosownie do swoich sił przyczyniała się do szerzenia świętej wiary nie głoszeniem słowa, ale odpowiednio do możliwości swego stanu i warunków. A ponieważ spełnia to dzieło z taką doskonałością, że w znacznym stopniu przewyższa Apostołów, dlatego Bóg, który patrzy na usposobienie serca swoich stworzeń, wynosi Ją do godności Królowej Apostołów, uznając, iż na to zasługuje.

[28] Niechaj więc cieszy się każdy katolik w Kościele Jezusa Chrystusa, bo niezależnie od tego, czy jest kapłanem, czy człowiekiem świeckim, dostąpi zasługi apostolstwa, jeśli wykorzystując swoje zdolności, władzę, stosunki, zawód, słowa, majętności i dobra ziemskie, a przynajmniej swoją modlitwę, uczyni wszystko, co tylko będzie mógł, aby wiara Jezusa Chrystusa rozszerzała się po całym świecie.

[24] Pismo jest autografem Pallottiego, liczy 8 stron. Nie ma podanej daty powstania – treść wskazuje na rok 1835; powstało prawdopodobnie w związku ze staraniami o zatwierdzenie przez kardynała wikariusza Odescalchiego. Tekst znajduje się w: Op. compl., vol. III, s. 144-150; Race. I, s. 7-10, nry 9—19.