Strona 42

Tom I

Zasługa jego będzie tym większa, im więcej poświęci w tym celu pieniędzy, ofiar w naturze, zdolności, pracy, modlitw itd. A zatem błędem byłoby utrzymywać, iż nikt nie może dorównać w zasłudze Apostołom, albowiem Bóg patrzy na doskonałość i zakres działalności swych stworzeń, biorąc pod uwagę ich możliwości.

[29] Wszyscy zatem — wielcy i maluczcy, szlachta i lud, zwierzchnicy i podwładni, uczeni i niewykształceni, bogaci i ubodzy, kapłani, zakonnicy oraz ludzie świeccy, osoby żyjące we wspólnotach czy też samotnie — mogą, każdy na swoim stanowisku i w stanie, w jakim go Bóg postawił, spełniać w pewien sposób, a zawsze z zasługą, apostolstwo Jezusa Chrystusa.

[30] Jezus Chrystus przepowiedział, że przyjdzie czas, kiedy to na całym świecie zaistnieje jedna Owczarnia, poddana jednemu Najwyższemu Pasterzowi[25]. W wyrokach Niestworzonej Mądrości było postanowione, że przez wzgląd na dobre uczynki, modlitwy i żarliwe pragnienia sprawiedliwych, a szczególnie Królowej wszystkich dusz sprawiedliwych, prędzej przyjdzie w przyszłości Odkupiciel Jezus Chrystus, i przyszedł.

[31] Któż tedy ośmieli się sądzić, że nie zapadło także takie postanowienie odnośnie do owej błogosławionej chwili, której oczekuje całe Niebo, której lęka się piekło, a w której cały świat stanowić będzie jedną Owczarnię pod przewodnictwem jednego Pasterza, Namiestnika Jezusa Chrystusa?

[32] Czyż więc znajdzie się jakiś potentat tego świata, który by nie zechciał użyć całej swej potęgi; ktoś wielki, ktoś szlachetnie urodzony, który by nie zechciał wykorzystać swej wielkości i szlachectwa; jakiś uczony, który by nie zechciał wykorzystać swej nauki; jakiś bogacz, który by nie zechciał wykorzystać swego bogactwa; jakiś obywatel, który by nie zechciał wykorzystać swoich stosunków; jakiś rzemieślnik, który by nie zechciał wykorzystać swego zawodu; i czyż znajdzie się ktoś wśród wszystkich katolików, który nie mogąc pospieszyć z pomocą czym innym, nie zechciałby się modlić, pościć i mnożyć cnotliwe uczynki — by szybko, by jak najszybciej nadeszła chwila, w której „nastanie jedna Owczarnia i jeden Pasterz”[26].

[33] Tak jest, wszystko można wykorzystać w tym celu, aby się przyczynić do rozkrzewienia świętej wiary: władzę (nie po to jednak, żeby gwałt zadawać, lecz żeby używać jej w sposób pokorny i z miłością), szlachectwo, zdolności, naukę, sztukę, pieniądze, a także obrazek przedstawiający Ukrzyżowanego Jezusa, Najśw. Maryję czy Świętych, szkaplerz, książeczkę do nabożeństwa — wszystko, a zwłaszcza dobrą wolę, która nie posiadając zewnętrznych środków, obudzą wewnętrzne akty serca i zwraca je z miłością i pokorą najpierw do Boga wszechmogącego, a następnie kieruje wezwanie do tych, którzy posiadają zewnętrzne środki. A więc do potentata i szlachcica, aby nie utrudniali, lecz ułatwiali rozkrzewianie wiary; do uczonego, aby ją popierał swoimi pismami i nauką; do bogacza, aby obracał swe bogactwa również i na cele religijne, zwłaszcza na wydawanie w różnych językach książek służących do rozkrzewiania świętej wiary, jak i na wysyłanie misjonarzy lub wspieranie w jakiejkolwiek części świata zakładów wzorowo urządzonych i poświęconych wychowywaniu misjonarzy, którzy by się

[25] Por. J 10,16.

[26] J 10,16.