Strona 342
Tom I
lub gorliwej osoby świeckiej, którzy ustalą dostosowany do warunków danej miejscowości, klimatu, narodowości, regulamin, uwzględniający również stronę duchową: a więc obowiązek codziennego odmawiania modlitw porannych i wieczorowych, wspólnego czytania duchownego i przystępowania do spowiedzi w czasie przebywania w danym lokalu czy hospicjum, bez zobowiązania jednak do przyjmowania Komunii świętej. Uczynki miłosierdzia związane z grzebaniem ubogich zmarłych należy wykonywać zgodnie z potrzebą, w sposób godny i przepojony duchem religijnym, odpowiadającym doniosłości tego rodzaju posługi charytatywnej, przy towarzyszeniu modłów, dzięki którym można przyjść z pomocą duchową zmarłym.
[377] Prokurator powinien, w miarę zachodzących pilnych potrzeb, pobudzać gorliwość oraz miłość gorliwych i doświadczonych adwokatów, aby bezinteresownie, chętnie podejmowali się prowadzenia słusznych spraw wdów i sierot. Wdowom oraz sierotom należy przychodzić z pomocą przede wszystkim wtedy, gdy wdowa ma małe dzieci i nie może się postarać o zdobycie środków do życia. Jeżeli znajdzie się chłopca, który nie ma ani ojca, ani matki i narażony jest na zgubny wpływ innej młodzieży znajdującej się w tym samym wieku, to wtenczas należy go umieścić w jakimś dobrze prowadzonym zakładzie w danej miejscowości. Jeżeli zaś w danej miejscowości nie ma tego rodzaju zakładu dla młodzieży albo nie można go tam umieścić z powodu braku miejsca, to wtenczas należy go ulokować u jakiegoś pobożnego i dobrego rzemieślnika, który da mu nie tylko utrzymanie, ale także nauczy go swego zawodu. Jeżeli chłopiec nie jest jeszcze w stanie, aby samemu zarobić na chleb, a rzemieślnik nie może ponosić wszystkich kosztów związanych z wiktem i ubiorem, koniecznymi dla chłopca, to wtenczas należy się postarać u pobożnych dobrodziejów o ofiary potrzebne na pokrycie związanych z tym kosztów.
[378] Na powszechną też litość zasługują biedne i opuszczone dziewczęta, pozbawione ojca i matki, które na publicznych ulicach narażone są na wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwa. Celem zabezpieczenia zdrowia ich ciała, a tym bardziej duszy, należy się postarać, aby je umieścić w jakimś świętym ustroniu czy zakładzie, dostosowanym do ich wieku, usposobienia i zdolności. Jeżeli w danej miejscowości nie ma takiego ustronia lub zakładu, to wtenczas należy się postarać, dokładając wszelkich możliwych starań, aby otworzyć tego rodzaju święte ustronie czy pobożny zakład dla tych biednych, opuszczonych dziewcząt. W razie potrzeby, przy zakładaniu tego rodzaju domu można się wzorować na zakładzie, który nosi nazwę: „Pobożny Dom Miłosierdzia przy Via Borgo S. Agata” i należy do naszego Pobożnego Zjednoczenia[832]. Zanim jednak w danym mieście czy miejscowości zostanie otwarte święte ustronie lub odpowiedni zakład wychowawczy, który by przygarnął biedne, opuszczone dziewczęta i zająłby się ich wychowaniem, by nie dopuścić do ich ostatecznego upadku moralnego, należy się postarać przynajmniej, aby poszczególne dziewczęta umieścić u różnych pobożnych
[832] Dnia 25 III 1838 roku Kamera Apostolska za zgodą papieża Grzegorza XVI przekazała Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego budynki tzw. Kolegium Fuccioli, by tam założono dom wychowawczy dla dziewcząt, którymi Zjednoczenie się już opiekowało. W dniu 4 VI 1838 Pallotti wprowadził tam pierwszych 27 dziewcząt.