Strona 313

Tom I

w sposób łatwy i krótki wypełnić. Gdy się zbliża miesiąc maj, to ten kapłan, który objaśnia Ewangelię świętą, winien zachęcić lud, aby miesiąc maj poświęcił czci Najśw. Maryi. W związku z tym ma podsunąć wiernym pewne modlitwy i pobożne praktyki na każdy dzień miesiąca maja, powinny być one proste i łatwe, aby biedni wieśniacy mogli je bez trudności wykonać. We wszystkie święta maja ten sam kapłan lub inny w jego zastępstwie powinien odprawić nabożeństwo majowe, czytając przy tym stosowną książkę, przeprowadzając głośno pewne rozważania, podsuwając pewne postanowienia oraz akty strzeliste, jakie każdy z obecnych powinien obudzać czy codziennie wykonywać w okresie od jednego święta do drugiego. Nabożeństwo majowe należy urządzać w sposób możliwie jak najuroczystszy.

[276] Celem ożywienia wiary wśród ludu wiejskiego kapłan powinien w pierwszą niedzielę czy też w pierwszy dzień świąteczny każdej z czterech pór roku poświęcić w sposób możliwie jak najuroczystszy pola wioskowe. Do tego poświęcenia należy jednak uprzednio przy pomocy stosownego kazania przygotować lud, aby ten mógł przystąpić przy tej okazji do generalnej Komunii świętej. Nikogo jednak nie należy w żaden sposób przymuszać do przystąpienia do Komunii świętej. Wystarczy, jeżeli przystąpią przynajmniej do trybunału pokuty. W czasie powszechnych klęsk, jakie czasami boleśnie nawiedzają lud po wsiach, należy po jednorazowym i mocnym kazaniu albo po rekolekcjach trzydniowych, w czasie których wygłasza się dziennie jedno kazanie, urządzić procesję pokutną. Procesja ta winna obejść przynajmniej miejscowość w pobliżu kaplicy czy wiejskiego oratorium, z których wyszła i do których ma wrócić.

[277] Szczególną opieką należy otoczyć chorych mieszkańców wsi. Należy z wielką miłością umieścić ich w pobliskim szpitalu albo postarać się dla nich o konieczną opiekę ze strony osób ożywionych miłością, czy też dostarczyć im potrzebnych środków doczesnych. We wszystkie niedziele oraz inne święta należy w czasie Mszy świętej odmówić w intencji wszystkich zmarłych wieśniaków trzecią część różańca świętego, dołączając do tego Litanię do Najświętszej Maryi Panny oraz akty wiary, nadziei, miłości i żalu. Należy też przeczytać krótkie rozważanie o prawdach wiecznych czy o męce Pana naszego Jezusa Chrystusa.

[278] Należy też się postarać, aby wszyscy wieśniacy zostali przyjęci do Pobożnych Bractw: Różańca Świętego, Szkaplerza Karmelitańskiego, Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa, a przynajmniej do Bractwa Różańcowego[778]. Dlatego też każdy kapłan, który poświęca się duszpasterskiej pracy wśród ludności wiejskiej, powinien posiadać odpowiednie władze przyjmowania wiernych do powyższych Bractw oraz władze błogosławienia koronek, szkaplerzy karmelitańskich. Należy też powiadomić lud, że dla uzyskania odpustów związanych z odmawianiem różańca, koronki powinny być poświęcone przez Ojców Dominikanów albo przez tego kapłana, który ma odpowiednią do tego władzę.

[279] Aby ułatwić religijne i moralne wychowanie ludności wiejskiej, pracą tą mogą się zająć również dobrzy, gorliwi oraz należycie przygotowani ludzie świeccy. Pozwoli to kapłanom na swobodniejsze i pełniejsze zajęcie się głoszeniem

[778] Por. wyżej nr [134], przyp. 729, 730, 731.