Strona 312

[273] Celem zachowania jednolitości w nauczaniu należy przestrzegać następujących warunków: 1. Nauka, jaką się podaje, winna być zgodna z nauką zawartą w Katechizmie Rzymskim[777]. Dlatego też prokurator powinien porównać każdy podręcznik, z którego się korzysta przy nauczaniu ludu, z nauką zawartą w Katechizmie Rzymskim, aby się przekonać, czy dany podręcznik nie zawiera czegoś sprzecznego i czy dana nauka została rozpatrzona i zatwierdzona przez Rzym. 2. Jednolitości należy przestrzegać nie tylko w treści nauki, ale także w sposobie podawania tej treści, w używaniu tych samych terminów oraz co do podziału materiałów. W stawianych pytaniach i dawanych odpowiedziach należy posługiwać się językiem używanym w danym kraju oraz terminologią przyjętą w danym kraju czy miejscu i nadającą się jak najbardziej do zachowania jedności zasadniczej treści nauczania. 3. Im trudniej jest wieśniakom zrozumieć jakąś prawdę, tym bardziej należy się starać o podanie nauki w taki sposób, aby mogli ją zrozumieć i zapamiętać. Ten, kto chce nauczyć czegoś, musi się wiele natrudzić, aby ułatwić zrozumienie prawdy temu, który się uczy. Trudnościami nie należy się zrażać, pamiętając o wielkiej nagrodzie oraz o wielkim pożytku i konieczności tej pracy. 4. Naukę należy podawać w sposób bardzo prosty, ilustrując ją przykładami z życia, dostosowanymi do poziomu słuchaczy i odpowiadającymi godności prawdy katolickiej. Prostota wykładu jest bowiem rzeczą konieczną, aby ułatwić ludziom niewykształconym możność zapamiętania.

[274] Aby wszyscy duchowni oraz ludzie świeccy zajmujący się nauczaniem mogli odpowiednio prowadzić nauczanie, powinni też umieć należycie przygotować dzieci do pierwszej spowiedzi, do sakramentu bierzmowania i do pierwszej Komunii świętej. Jeżeli więc stwierdzą, że dzieci osiągnęły już odpowiedni wiek i posiadają wystarczające zrozumienie, aby można było już je dopuścić do sakramentów, i że są już odpowiednio do tego przygotowane, powinni zrobić wszystko, co jest możliwe, aby przystąpiły do tych sakramentów. W wioskach, w których około Wielkanocy jest wystarczająca ilość dzieci odpowiednio pouczonych i przygotowanych do przyjęcia pierwszej Komunii świętej, należy urządzić dla tych dzieci przez kilka dni rekolekcje połączone z krótkimi naukami. Po tych rekolekcjach dzieci te w czasie Mszy świętej przystępują do Komunii świętej. Podczas tej Mszy należy wygłosić krótkie, budujące kazanie, jak to ma miejsce w czasie świętych misji. Dzieci oraz starszych, obojga płci, należy zachęcać do przystępowania do sakramentów świętych. Należy też się postarać, aby w czasie wszystkich dni świątecznych jak największa możliwie ilość spowiedników słuchała spowiedzi w kaplicach i oratoriach wiejskich.

[275] Podczas dni świątecznych, poprzedzających niżej podane Uroczystości, należy zapowiadać nowenny przygotowujące do Uroczystości Bożego Narodzenia, Zesłania Ducha Świętego, głównych Świąt Najśw. Maryi Panny, Świętych Apostołów, Świętego Patrona danej miejscowości, Świętego Patrona danej kaplicy czy oratorium. Kapłan wyjaśniający od ołtarza Ewangelię świętą powinien jednocześnie objaśniać, na czym ta nowenna ma polegać, oraz podsuwać odpowiednie praktyki pobożne, dostosowane do poziomu wieśniaków, jakie mogą oni

[777] Por. wyżej nr [150], przyp. 754.