Strona 256
Tom I
szczególną opieką Najświętszych Serc Jezusa i Niepokalanej Maryi; każdy zaś ze współpracowników spełnia swe zadania pod opieką jednego ze świętych Apostołów, w porządku ustalonym dla Prokury Generalnej: 1) św. Piotra, 2) św. Andrzeja, 3) św. Jakuba Starszego, 4) św. Jana Ewangelisty, 5) św. Tomasza, 6) św. Jakuba Młodszego, 7) św. Filipa, 8) św. Bartłomieja, 9) św. Mateusza Ewangelisty, 10) św. Szymona, 11) św. Judy Tadeusza, 12) św. Macieja, 13) św. Pawła.
[68] 14. Ażeby w Pobożnym Zjednoczeniu nie zabrakło nigdy jednego z najbardziej charakterystycznych rysów dzieł Bożych i dlatego najbardziej koniecznego do osiągnięcia najświętszego celu tegoż Zjednoczenia, koniecznym jest, ażeby w całym Pobożnym Zjednoczeniu wszędzie i zawsze jaśniało doskonałe podporządkowanie się i posłuszeństwo wobec Zastępcy Jezusa Chrystusa i wobec biskupów. 15. Co więcej, aby to Dzieło nie uległo zniszczeniu, w całym zarządzie Pobożnym Zjednoczeniem należy bezwzględnie zachowywać najdoskonalszą jedność.
[69] 16. W celu zachowania doskonałej jedności całe Pobożne Zjednoczenie powinno całkowicie zależeć od generalnego rektora tegoż Zjednoczenia, który rezyduje w Rzymie. Zależność ta winna wypływać nie z niskiej pobudki, ale z umiłowania porządku, z prawdziwej gorliwości oraz ze szczerej i pokornej miłości. 17. W celu zachowania doskonałej jedności Prokura Generalna, Rzymska Prokura Prowincjalna i Prokura Rzymska dla dzieł miłości i gorliwości w Rzymie i w jego okręgu — wszystkie mają swe siedziby w Rzymie — podlegają bezpośrednio generalnemu rektorowi Pobożnego Zjednoczenia. Wszystkie zaś Prokury inne — istniejące poza Rzymem i jego okręgiem — podlegają generalnemu rektorowi pośrednio poprzez odnośne organa i prokuratorów Prokur istniejących w Rzymie i poza nim.
[70] 18. Ilekroć tego wymaga większa chwała Boga i większe uświęcenie ludzi, rektor generalny może i powinien działać sam lub posłużyć się osobą drugą, będącą jego delegatem. 19. Jeżeli rektor generalny nie może bezpośrednio sam sprawy rozpatrzyć, wówczas wybiera trzech ludzi odznaczających się świętością, doświadczeniem, gorliwością i roztropnością. Jeden z nich występuje wtenczas jako urzędowy wizytator, dwaj zaś pozostali są urzędowymi doradcami. 20. Wizytator przy wykonywaniu swojego obowiązku nie może przekroczyć granic władzy udzielonej mu przez rektora generalnego.
[71] 21. Ożywieni ewangelicznym duchem doradcy powinni pomagać wizytatorowi w spełnianiu jego urzędu swoimi światłymi radami, a nawet, jeżeli tego zajdzie potrzeba, osobistą pracą. 22. Aby zarządzenia wydane przez wizytatora przy współudziale doradców były ważne, muszą wpierw uzyskać zatwierdzenie przez rektora generalnego. 23. Wizytator i dwaj jego doradcy spełniają swój urząd z pełną ufnością pod opieką Najświętszych Serc Jezusa i Niepokalanej Maryi.
[72] 24. Podobnie jak rektor generalny może w razie potrzeby wybrać wizytatora, wspieranego przez dwóch doradców, dla każdej Prokury i dla każdego dzieła należącego do Prokury, tak też rektor Prokury Prowincjalnej, Diecezjalnej czy Okręgowej może, a nawet powinien stosownie do potrzeby wybrać wizytatora i dwóch doradców dla każdego dzieła należącego do odpowiedniej Prokury. 25. Wszyscy wizytatorzy i doradcy przy wykonywaniu swojego urzędu mają postępować wedle przepisów ustalonych wyżej dla wizytatorów i doradców mianowanych