Strona 255

swoje dobra doczesne, mając na względzie najszlachetniejszy cel, jakim jest większa chwała Boga i zbawienie dusz, nawet gdyby ani jedna dusza z tego nie skorzystała. Wszyscy powinniśmy być ożywieni taką nadzieją przyszłej nagrody, jak gdybyśmy już osiągnęli najświętszy cel naszej pracy i wysiłków. Powinniśmy pamiętać o tym, że chociaż święty patriarcha Abraham za zrządzeniem Bożym nie dopełnił aktu ofiarowania swojego syna Izaaka, to jednak otrzymał błogosławieństwo, jak gdyby rzeczywiście złożył z niego ofiarę. Również ci wszyscy, którzy nie będą mieć duchowej pociechy oglądania owoców swojej pracy, zmierzającej do szerzenia większej chwały Boga oraz większego uświęcenia dusz, otrzymają jeszcze nagrodę za to swoje duchowe umartwienie.

13. RZYMSKA PROKURA PROWINCJALNA

[65] l. Prokura ta obejmuje pobożne dzieła w Rzymie oraz wszystkie Prokury wszystkich diecezji znajdujących się w Państwie Kościelnym. 2. Każda z tych Prokur składa się z trzynastu prokuratorów oraz rektora, któremu podlega. 3. Rektor kieruje Prokurą pod szczególną pieczą Najświętszych Serc Jezusa i Niepokalanej Maryi, każdy zaś z prokuratorów spełnia swoje religijne obowiązki, powierzone mu przez Prokurę, pod opieką jednego ze świętych Apostołów, jak to jest powiedziane wyżej w rozdziale o Prokurze Generalnej.

[66] 4. Rektora każdej Prokury Prowincjalnej wybiera, jak o tym powiedziano w rozdziale o Prokurze Generalnej, odnośny prokurator główny Prokury Generalnej istniejącej w Rzymie. 5. Rektora każdej Prokury Diecezjalnej czy Okręgowej wybiera odnośny prokurator prowincjalny. 6. Rektor Prokury Prowincjalnej wybiera jeszcze trzynastu prokuratorów Prokury, której siedzibą jest stołeczne miasto prowincji, gdzie rezyduje arcybiskup czy prymas. 7. Rektor Prokury Diecezjalnej albo Okręgowej wybiera trzynastu prokuratorów Prokury Diecezjalnej. 8. Wybór członków każdej Prokury ma być zatwierdzony przez ordynariusza miejscowego.

[67] 9. Każdy członek każdej Prokury Diecezjalnej wybiera rektora Prokury Miejskiej dla miasta, okręgu czy wsi w danej diecezji, nad którymi sprawuje pieczę, jeśli miasta lub okręgi ze względu na swe warunki nadają się do założenia Prokury. Prokurę taką należy nazwać Prokurą Miejską, chociażby dana miejscowość nie była miastem. Gdyby z powodu braku środków nie można było założyć tam Prokury, to prokuratorem miejskim należy ustanowić gorliwego kapłana z danej miejscowości lub osobę świecką owianą duchem Bożym. 10. Wybór rektora Prokury Miejskiej oraz prokuratora miejskiego winien być zatwierdzony przez rektora Prokury Diecezjalnej czy też Okręgowej. 11. Rektor Prokury Miejskiej dobiera sobie trzynastu prokuratorów miejskich, a prokurator miejski dobiera sobie odpowiednią liczbę pobożnych i gorliwych ludzi, którzy jako jego współpracownicy mają mu dopomagać w pracach dla większej chwały Boga i pożytku dusz. 12. Liczba współpracowników może być większa lub mniejsza, stosownie do warunków i potrzeb danej miejscowości, nie może jednak przekraczać liczby trzynastu. 13. Prokurator miejski kieruje Prokurą pozostając pod