Strona 218
Tom I
współpracują przez spełnianie posługi świętej oraz dzieł ewangelicznych, do których będą wezwani.
2. Znawcy języków oraz różnych dziedzin naukowych współpracują ucząc tych księży i kleryków, którzy przygotowują się do wyjazdu na głoszenie świętej Ewangelii, specjalnie w krajach misyjnych.
3. Fachowcy, artyści oraz rzemieślnicy współpracują ofiarowując, w miarę swoich możliwości, pracę z zakresu swej specjalności czy sztuki, aby w ten sposób wspierać poczynania tegoż Stowarzyszenia i Pobożnego Zjednoczenia.
4. Osoby zamożne mogą składać dobrowolne ofiary pieniężne, jednorazowe lub częstsze, czy też miesięczne, i dostarczać w ten sposób środków doczesnych dziełom apostolskim i charytatywnym, jakie podejmuje Stowarzyszenie i Pobożne Zjednoczenie.
Uwaga. Niektórzy, ku wielkiemu zbudowaniu, złożyli już pokaźne sumy na założenie i rozwój zakładów poświęconych dziełom miłosierdzia; wielu innych wsparło je, czyniąc te instytucje swoimi ogólnymi spadkobiercami czy też zapisując im pobożne legaty.
5. Nawet mniej zamożni mogą wspierać te dzieła składając drobne ofiary pieniężne lub ofiarując obrazy, koronki, szkaplerze, obrazki i książki do nabożeństwa. Przedmioty te, ofiarowane przez wiele osób i zbierane przez Stowarzyszenie i Pobożne Zjednoczenie, zostaną rozdzielone wśród katolików, zwłaszcza tych, którzy żyją między niewiernymi.
6. Wszystkie osoby żyjące w klasztorach, konwentach, seminariach, domach wychowawczych, sierocińcach, hospicjach itd., mogą w świętym współzawodnictwie również pomnażać środki służące do ożywiania wśród katolików świętej wiary i rozpalania miłości, jak również rozkrzewiania ich po całym świecie. Mogą to czynić nie tylko za pośrednictwem prywatnych oraz wspólnych modlitw, lecz także przy pomocy większych czy mniejszych ofiar, będących często owocem ich wyrzeczeń, co więcej, przez ofiarowanie drobnych przedmiotów potrzebnych do nabożeństw, zebranych wśród siebie i własnoręcznie przygotowanych[629] dla celów właściwych Stowarzyszeniu i Pobożnemu Zjednoczeniu.
7. Wszyscy mogą wspierać cel tejże świętej Instytucji przynajmniej za pośrednictwem ustawicznej modlitwy, dzięki której każdy, zarówno zdrowy jak i chory, może prosić, aby się ożywiała święta wiara i rozpalała miłość wśród katolików, i rozszerzała się po całym świecie. Mogą to zwłaszcza skutecznie robić biedni chorzy oraz ci, którzy doznają różnego rodzaju utrapień, ofiarując w tej intencji tego rodzaju cierpienia.
8. Wszyscy mogą wykorzystać czas, miejsce, różne okoliczności oraz swoje stosunki, zachęcając swoich braci katolików, by każdy z nich za pośrednictwem pracy, ofiar pieniężnych, modlitwy współpracował z ewangelicznymi dziełami Stowarzyszenia i Pobożnego Zjednoczenia, które we wszystkim i zawsze mają na względzie większą chwałę Boga i wieczne zbawienie dusz.
9. Celem podtrzymania i pomnożenia miłości oraz gorliwości u wszystkich ludzi, współpracujących w miarę swych sił z dziełami ewangelicznymi tej świętej
[629] Por. Jdt 13,7; Dz 20,34.