Strona 208

[647] Do Pobożnego Zjednoczenia można przyjmować pojedyncze osoby, zwłaszcza jeśli chodzi o wykonywanie jakichś dzieł czy zadań miłości lub gorliwości. Można też przyjmować wspólnoty, jak: hospicja, ochronki, kolegia, seminaria, konwenty, klasztory tak męskie, jak i żeńskie, a także ludność danej miejscowości czy miasta. Ażeby bardziej ułatwić przyjęcie odnośnym wspólnotom wszelkiego rodzaju oraz ludności jakiejkolwiek miejscowości czy miasta, można wśród nich założyć Prokurę, złożoną z rektora, który piastuje swój urząd pod opieką Najświętszych Serc Jezusa i Najśw. Maryi, oraz z trzynastu prokuratorów, z których każdy pozostaje pod opieką jednego z trzynastu Apostołów, włącznie ze św. Pawłem.

[648] Mówiąc ogólnie, założenie Prokury polega na dobraniu pewnej ilości osób, noszących tytuł prokuratorów, którzy w sposób możliwie najaktywniejszy oraz nieustannie mają popierać dzieła miłości oraz gorliwości, zgodnie z ustalonym programem i pozostając w bezpośredniej zależności od rektora Prokury oraz współpracując z innymi prokuratorami – asystentami. Wyjaśniamy to poniżej.

[649] Zadaniem Prokury założonej we wspólnotach jest nie tylko popieranie w nich praktyki modlitewnej oraz dzieł miłości i gorliwości, zgodnych z celami Pobożnego Zjednoczenia, ale również podtrzymywanie we wspólnotach pobożnych czy zakonnych jak najsumienniejszego przestrzegania dyscypliny oraz ich Reguł, aby w ten sposób móc jak najlepiej wykorzystać pomoce, które poszczególne instytuty dają duszom swoich członków. W tej intencji należy zalecać modlitwy mające na celu uproszenie jeszcze pomyślniejszego rozwoju wszystkich zgromadzeń zakonnych i wspólnot moralnych wszelkiego rodzaju. Jednocześnie zaś należy podkreślać doniosłą rolę, jaką we własnej wspólnocie odgrywa przykład członków Prokury, której prokuratorzy wybierani są przez głosowanie spośród członków wspólnoty, a przełożony jest z urzędu rektorem Prokury. Wybór prokuratorów przeprowadzany jest przy pomocy głosowania corocznie podczas Uroczystości Objawienia Pańskiego.

[650] Założenie w danej miejscowości lub mieście Prokury nie zmierza do przekreślenia pobożnych dzieł, jakie są już tam założone, lecz ma im dopomóc stosownie do możliwości Prokury. Zadaniem Prokury jest metodyczne oraz planowe staranie się o bardziej owocne wykonywanie dzieł miłości i gorliwości poprzez rozbudzanie wśród duchowieństwa świeckiego i zakonnego oraz wśród ludu większego zainteresowania sprawami świętego posługiwania i dziełami charytatywnymi tak cielesnymi, jak i duchowymi, przynoszącymi pożytek bliźnim. Stąd też każdy z trzynastu prokuratorów pod opieką jednego z trzynastu świętych Apostołów, w kolejności wymienionej poniżej, spełnia jedno z zadań podanych niżej. Pierwszy — pod opieką św. Piotra; drugi — św. Andrzeja; trzeci — św. Jakuba Starszego; czwarty — św. Jana Ewangelisty; piąty — św. Tomasza; szósty — św. Jakuba Młodszego; siódmy — św. Filipa; ósmy — św. Bartłomieja;