Strona 209

dziewiąty — św. Mateusza Ewangelisty; dziesiąty — św. Szymona; jedenasty — św. Judy Tadeusza; dwunasty — św. Macieja; trzynasty — św. Pawła.

[651] Zadaniem pierwszego jest troska o duchowe, naukowe i duszpasterskie urabianie duchowieństwa. Zadaniem drugiego jest troska o popieranie świętych misji i rekolekcji dla ludu oraz tworzenie spośród gorliwego duchowieństwa świeckiego i zakonnego wspólnot misjonarskich dla potrzeb diecezjalnych i pozadiecezjalnych. Obowiązkiem trzeciego prokuratora jest rozbudzanie gorliwości, wśród duchowieństwa świeckiego i zakonnego oraz wśród ludu świeckiego, dla spraw związanych z misjami zewnętrznymi, jak również spieszenie z wszelką możliwą pomocą tymże misjom. Obowiązkiem czwartego prokuratora jest ożywianie i popieranie pobożnych dzieł istniejących już w danym mieście itd. Obowiązkiem piątego prokuratora jest troska o religijne, obywatelskie i naukowe wychowywanie młodzieży tak męskiej, jak i żeńskiej, zwłaszcza należącej do warstw ubogich. Obowiązkiem szóstego prokuratora jest troska o pozyskiwanie dla Zjednoczenia wspólnot wszelkiego rodzaju. Obowiązkiem siódmego prokuratora jest budzenie w duchowieństwie świeckim i zakonnym oraz wśród ludu gorliwości o skuteczne rozwijanie kultury religijnej i moralnej wśród ludności na wsi oraz w mieście, w czasie dni świątecznych. Obowiązkiem ósmego prokuratora jest staranie o gorliwe spełnianie dzieł miłosierdzia na rzecz duszy i ciała biednych więźniów oraz skazanych na śmierć, jak również duchowa troska o skazanych na śmierć. Obowiązkiem dziewiątego prokuratora jest troska o rozwój dzieł miłosierdzia na rzecz duszy i ciała biednych chorych, którzy znajdują się w szpitalach, oraz tych, którzy są opuszczeni w swoich własnych domach. Obowiązkiem dziesiątego prokuratora jest troskliwe popieranie religijnej i moralnej kultury wojska oraz podtrzymywanie szlachty w zawsze żywej i czynnej religijnej gorliwości oraz miłości. Obowiązkiem, jedenastego prokuratora jest popieranie wśród ludu różnych praktyk pobożnych, które zostały już zatwierdzone przez Kościół Święty. Obowiązkiem dwunastego prokuratora jest staranie się o bardziej czynne wykonywanie dzieł miłosierdzia na rzecz prawdziwie potrzebujących, a także obcokrajowców, bez względu na ich wiek, płeć, stan i sytuację społeczną, w wypadkach nie cierpiących zwłoki, specjalnie zaś, gdy chodzi o sieroty, wdowy, dziewczęta i chłopców narażonych na niebezpieczeństwo upadku oraz o rodziny, które wstydzą się zwracać z prośbą o pomoc do innych. Trzynasty prokurator jest jakby duszą wszystkich innych dwunastu prokuratorów i zadaniem jego jest podtrzymywanie w czynnej gorliwości prokuratorów oraz wspomaganie ich we wszystkich potrzebach w zakresie ich urzędu. Dlatego też piastuje on swój urząd pod opieką św. Pawła Apostoła, którego serdeczną gorliwość o wszystkie Kościoły powinien naśladować[605]. Ma też on wspierać i wspomagać każdą instytucję zatwierdzoną już przez Kościół, co do której uzna, iż jest konieczna do duchowego rozwoju ludu, prawdziwa bowiem miłość pragnie ogólnego dobra dla wszystkich, zarówno dla jednostek, jak i wspólnot moralnych.

[652] Rozważając tę prawdę, że Pan nasz Jezus Chrystus z nieskończoną miłością dokonał niepojętego dzieła odkupienia całego rodzaju, jakkolwiek przewidział, że tylko nieliczni skorzystają z tego, jak również i ten fakt, że nie uda się

[605] Por. 2 Kor 11,28.