Strona 176

Tom I

sprawować będzie kierownictwo moralne i naukowe w Kolegium dla Misji Zewnętrznych.

O klasie współpracowników duchowych

[509] Drugą klasę, czyli część, Pobożnego Zjednoczenia tworzą ci poszczególni ludzie, mężczyźni i kobiety, z wszelkich klas i warstw społecznych, którzy nie mogąc osobiście wykonywać żadnej posługi kościelnej ani też z nią współdziałać przy pomocy środków materialnych czy pracy ręcznej albo umysłowej, przychodzą jej z pomocą za pośrednictwem modlitwy. Dlatego też nazywają się oni współpracownikami duchowymi, ponieważ współpracują z dziełami Pobożnego Zjednoczenia przy pomocy modlitwy, która wyprasza robotników do Winnicy Pańskiej i czyni owocnym ewangeliczne przepowiadanie.

[510] Członkowie należący do tej klasy również nie zaciągają żadnego zobowiązania. Zachęca się ich tylko do codziennego odmawiania kilku modlitw w intencji pomnażania, obrony i rozkrzewiania świętej wiary; modlitwy te, wydrukowane, znajdują się w załączonej książeczce[541]. W tejże intencji mają oni również ofiarowywać zasługi wszystkich umartwień, swoich dobrowolnych umartwień, jałmużn i ofiar, wysłuchanych Mszy oraz innych pobożnych uczynków, spełnionych przy pomocy Bożej. Przede wszystkim zachęca się ich do przystępowania do świętych sakramentów — spowiedzi i Komunii oraz do uczestniczenia, w miarę swej możności, w innych ćwiczeniach religijnych i pobożnościowych, jakie się zwykle urządza w kościołach Pobożnego Zjednoczenia. Prócz tego w ustalonym dniu miesiąca mają oni przez całą godzinę, również im wyznaczoną, bez przerwy przed Najśw. Sakramentem adorować Najświętsze Serce Jezusa, prosząc Je w imieniu całego Pobożnego Zjednoczenia o pomnażanie, obronę oraz rozkrzewianie wiary i żywej pobożności — w ten sposób o każdej godzinie dnia członkowie Pobożnego Zjednoczenia ofiarowują Bogu przyjemne kadzidło modlitwy.

O klasie ofiarodawców

[511] Trzecia klasa Pobożnego Zjednoczenia składa się z tych ludzi, którzy Pobożnemu Zjednoczeniu ofiarowują pomoc w postaci środków doczesnych, czy to w postaci pieniężnej czy poświęcając dla jego celów pracę ręczną lub naukową, czy też dostarczając przedmiotów dewocyjnych albo środków na wyżywienie i utrzymanie członków Pobożnego Zjednoczenia, żyjących wspólnie w świętym ustroniu czy kolegium, albo w inny sposób przyczyniają się do zaspokajania doczesnych potrzeb Pobożnego Zjednoczenia — stad też nazywają się oni „ofiarodawcami”. Przyrzeczenie jednak niesienia pomocy Pobożnemu Zjednoczeniu nie pociąga za sobą żadnego trwałego zobowiązania, toteż każdy ma pełną swobodę wycofania się z przyjętego zobowiązania, gdy tylko zechce.

[512] Chcemy też tu podkreślić, że trzeciej klasy Pobożnego Zjednoczenia nie powinno się mieszać z innymi pobożnymi instytucjami wspierającymi misje zewnętrzne, istniejącymi głównie we Francji i Niemczech[542], dla których ono

[541] Mowa o Modlitwach w intencji obrony, rozszerzania i zachowywania pobożności i wiary katolickiej — por. wyżej nr [360] nn.

[542] Por. wyżej nr [255], przyp. 202.