Strona 175

Tom I

Wszystkie te trzy klasy są jednakowo zobowiązane do modlitwy. Te trzy klasy, złączone jednym duchem, dążące do jednego, wspólnego celu, uczestniczą w tych samych korzyściach duchowych i tworzą jedno tylko Zjednoczenie. Każda osoba należąca do jednej z klas może równocześnie należeć do wszystkich trzech klas, może być jednocześnie pracownikiem, współpracownikiem duchowym oraz ofiarodawcą.

O klasie pracowników

[505] Do tej klasy, będącej częścią główną, należą przede wszystkim wszyscy duchowni, odznaczający się pobożnością oraz nauką, którzy mogą wykonywać duchową posługę już to we wszystkich dziedzinach, już to w poszczególnych. Na drugim miejscu należą do niej ludzie świeccy, prowadzący budujące życie i mogący współpracować z duchową działalnością Pobożnego Zjednoczenia czy to przez nauczanie różnych dziedzin wiedzy, czy przez pisanie dzieł pożytecznych dla religii, czy też przez inne prace prowadzące do celu, jaki Pobożne Zjednoczenie sobie stawia.

[506] Aby należeć do tej pierwszej klasy, nie jest wymagane, żeby poszczególne jednostki poświęcały się jej całkowicie, wyrzekając się przy tym innych obowiązków czy zajęć: wystarcza, aby poświeciły się tym pracom, do których zgłosiły swą gotowość — wobec tego do tej klasy mogą należeć nie tylko świeccy, ale również i zakonnicy. Również samo zapisanie się nie pociąga za sobą żadnego zobowiązania w sumieniu ani też zobowiązania do przynależenia do końca życia, każdemu bowiem wolno się wycofać, podobnie jak i Pobożne Zjednoczenie może zwolnić dla słusznej przyczyny każdego. Następnie, każde zadanie, jakie członek wykonuje z polecenia Pobożnego Zjednoczenia, powinno być spełniane całkowicie bezpłatnie; wyjątek stanowią szczególne wypadki, gdy na przykład osoba, która oddając się niepodzielnie sprawom Pobożnego Zjednoczenia, traci przez to środki swego utrzymania. W tym wypadku zaspokajać będzie jej potrzeby albo Pobożne Zjednoczenie, albo też pobożna Instytucja, dla której dana osoba pracuje, nie pobierając przy tym pensji czy honorarium. Gdyby zaś członkowie Pobożnego Zjednoczenia zobowiązani byli przyjmować za swoją posługę duchową pieniądze lub inne dary, to wtenczas mają je oddawać do kasy Pobożnego Zjednoczenia, celem użycia ich na wspólny pożytek tegoż.

[507] Pracami właściwymi tej klasie są te prace, które obejmują apostolską posługę i mogą być wykonywane nie tylko w Rzymie i w kościołach oraz miejscowościach zależnych od Pobożnego Zjednoczenia, lecz wszędzie — w każdym innym kościele czy pobożnym zakładzie, gdzie poproszą Pobożne Zjednoczenie o pomoc. Prace te obejmują kazania, rekolekcje, misje, pisanie dzieł o treści religijnej, kształcenie naukowe, kierownictwo duchowe zrzeszeń, wychowanie religijne i naukowe, nawiedzanie szpitali oraz inne podobne prace, mające na względzie dobro religii i dusz.

[508] Jak już powiedzieliśmy, wśród wszystkich dzieł najbardziej umiłowanymi są te, które dotyczą misji zewnętrznych, stąd też ta klasa, bardziej niż inne, zajmować się będzie tymi dziełami; pracować także będzie nad urabianiem serc i ducha tych, którzy poświęcają się misjom, i za upoważnieniem Świętej Kongregacji