Strona 407
Tom II
Tymczasem kapłan mówi jak zwykle na środku ołtarza: Munda cor meum [zob. nr [4], przyp. 6] itd. i wracając na miejsce Epistoły czyta wskazaną niżej Ewangelię. Po jej odczytaniu błogosławi jak zwykle kadzidło, diakon zaś mówi jak zawsze: Munda cor meum i uklęknąwszy na najwyższym stopniu ołtarza po stronie Epistoły, przyjmuje błogosławieństwo. Wtedy wszyscy asystenci przyklęknąwszy na podłodze razem, zmierzają na stronę Ewangelii, jak przy uroczystej Mszy św. Asystenci stosują przewidziane dla niej przepisy, diakon zaś śpiewa: Czytanie Ewangelii św. itd.
Czytanie Ewangelii św. według Łukasza:
W owym czasie rzeki Jezus do tłumów żydowskich: Jeśli kto przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiści ojca swego i matki, żony, dzieci, braci i sióstr, a nadto i życia swego, nie może być uczniem moim. A kto nie dźwiga krzyża swego i nie idzie za mną, nie może być uczniem moim. Któż bowiem z was, zamierzając zbudować wieżą, nie zasiada pierwej i nie oblicza koniecznych wydatków, czy ma na to, aby ją wykończyć. Aby wszyscy patrzący nie poczęli się z niego śmiać, gdyby założył fundament, a nie zdołał wykończyć, i aby nie mówili: Oto ten człowiek począł budować, a nie mógł wykończyć. Albo któryż to król, mając stoczyć wojnę przeciw drugiemu królowi, nie zasiada pierwej i nie obmyśla, czy mógłby z dziesięciu tysiącami wyjść naprzeciw temu, który idzie przeciwko niemu w dwadzieścia tysięcy. Jeśli zaś nie może, wysyła poselstwo i prosi o pokój wtedy, gdy tamten jeszcze daleko. Tak więc każdy z was, który nie wyrzeka się wszystkiego, co ma, nie może być uczniem moim [por. Łk 14, 2633].
R. Chwała Tobie, Chryste!
Po odśpiewaniu Ewangelii kapłan całuje ewangeliarz podany przez subdiakona, mówiąc: Per evangelica itd.[792], a diakon okadza go trzykrotnie.
Akolici umieszczają teraz przy ołtarzu krzesło, ustawiając je po stronie Ewangelii. Tam kapłan, siedząc, wygłosi podniosłe przemówienie dla dodania ducha kandydatowi, by przysposobił się doskonalej do aktu poświęcenia się siebie. W tym czasie siedzą [też] asystenci i pozostali z chóru. Po przemówieniu wszyscy podnoszą się z miejsc, a kantorzy intonują:
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
Tylko On działa wielkie cuda, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
Pamiętał o nas w poniżeniu naszym, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
Uwolnił nas od naszych nieprzyjaciół, bo wieczne jest miłosierdzie Jego [por. Ps 135, ww. 1, 4. 23 i 24].
Wysławiajcie Pana, bo jest [itd.], na wieki miłosierdzie Jego.
[792] Per evangelica dicta deleantur nostra delicta, co znaczy: przez ewangeliczne słowa, niech będą zniszczone nasze występki.