Strona 98
Tom IV
Zważ, synu, co ci przyjdzie z tego, że dostąpisz wszelkich zaszczytów i wielkości światowych – tak bardzo pożądanych przez twoją pychę, wszystkich bogactw ziemi, których tak bardzo pragnie twa żądza pozornych dóbr świata, wszystkich obrzydliwych plugastw, za jakimi tak się ugania przewrotna twoja pożądliwość – jeżeli potem utracisz swą duszę na wieki? Cóż ci pomoże, o synu, staranie się o dawanie upustu twej zemście na osobie i krwi twoich braci, nieumiarkowaniu w zdrożnych rozrywkach, schadzkach czy rozpuście, jeżeli wskutek tego utracisz na wieki duszę swoją? Popraw się, synu, pociesz swą Matkę, która cię kocha, zdecyduj się naprawdę, zdecyduj się zaraz!
2. Ale gdy dla ulegania swym namiętnościom gubisz swoją duszę, czy ty wiesz, co tracisz? Tracisz uświęcającą łaskę Ducha Świętego, mojego Oblubieńca. Tracąc zaś łaskę uświęcającą, czy wiesz czego się pozbawiasz? Pozbawiasz się zasługi wszystkich dobrych uczynków, jakie spełniłeś w minionym życiu, wszelkich modłów i wszelkich słów dobrych, zasługujących na życie wieczne, wszelkich dotychczasowych zbożnych myśli [twoich]. I jeśli się nie zwrócisz do Boga, by się z Nim pojednać, utracisz wszystko na zawsze!
Zważże, o synu, że tracisz jeszcze coś więcej: tracisz tę wspaniałą cechę przybranego syna Bożego, którą mój Boski Syn przywrócił ci za cenę dzieła Wcielenia, swego Narodzenia, swego udręczonego życia, wylania swej Krwi najdroższej, swej najboleśniejszej Męki i okrutnej śmierci na Krzyżu. Dlatego, synu, otwórz oczy świętej swojej wiary i zważ, że przez utratę synostwa Bożego pozbawiasz się Nieskończonego skarbu. Czyż się odważysz tracić Go dla podłej przyjemności, dla jakiegoś kaprysu – słowem dla prowadzenia życia zwierzęcia czy jeszcze czegoś gorszego?
3. Jeżeli synami, to i dziedzicami: dziedzicami Bożymi i współdziedzicami Chrystusa (por. Rz 8, 17). Ale gdy gubisz swą duszę, jeśli tracisz Boski dar synostwa Bożego, czy przynajmniej wiesz, synu, co to znaczy? Daje ci to zrozumieć św. Paweł, Apostoł mego Boskiego Syna: Kto jest synem, jest dziedzicem; a więc kto jest synem Bożym jest dziedzicem Boga i współdziedzicem Chrystusa.
A zatem, gdy ja z uczuciem Matki przemawiam do serca twego, chcę, synu, byś zrozumiał jasno wymowę wiary świętej: jeśli dla wstrętnego, zwierzęcego porywu namiętności swoich pozbawiasz się wzniosłej cechy dziecka Bożego, tracisz jednocześnie prawo do swego wiecznego dziedzictwa. Dziedzictwem twoim jest Bóg, więc tracisz prawo cieszenia się Bogiem wraz z Jezusem Chrystusem, który stał