Strona 59

I cały jest nasz w taki sposób, że nie On w nas się przemienia, ale my w Niego; stąd wszyscy my, i On sam z Tobą i z Duchem Świętym „stanowimy jedno”, jak o to sam modlił się do Ciebie, gdy mówił: „Aby wszyscy byli jedno, jak Ty Ojcze we mnie, a ja w Tobie, by oni w nas stanowili jedno” (por. J 17, 21)[185]. A że dla swej uległości został wysłuchany (por. Hbr 5,7), nam wierzącym w Siebie przyrzekł z zapewnieniem wierności, mówiąc: „Kto wierzy we Mnie ten dokaże czynów, które Ja spełniam, a nawet większych rzeczy dokona” (J 14, 12). Albowiem nie my (działamy), lecz On; i również teraz, gdy w Królestwie Twoim siedzi po Twojej prawicy, żyje nadal i działa w nas i za nas, gdyż On jest winnym szczepem, my latoroślami (por. J 15, 5). Dlatego jest tak, jak powiedział: „Jako posłał Mnie Ojciec żyjący, a ja żyję przez Ojca, [tak] kto Mnie pożywa i on żyć będzie przeze Mnie (por. J 6, 58) – i tak jest z nami aż do końca świata (por. Mt 28, 20).

I dlatego my, tak w drodze, jak i w wieczności, z tego powodu, że „Jesteś Który Jesteś” (por. Wj 3, 14), chcemy Tobie służyć i Boski Twój Majestat uwielbiać przez Niego, w Nim i z Nim – Panem naszym, Jezusem Chrystusem – wraz z wszystkimi Jego świętymi czynami i z Jego wieczystą sprawiedliwością. I [pragniemy] tak wiernie aż do śmierci: sprawować w Kościele godnie i przyjmować Najśw. Ciało i Krew, Tegoż Twojego Syna, Jezusa Chrystusa, zwiastować Boską Jego Ewangelię wszystkim ludziom, udzielać Sakramentów świętych i [wypełniać] inne funkcje kapłańskie, jak i wszystkie obowiązki obecnego naszego życia, abyśmy mogli po wieczne czasy zyskiwać w pełni wszelkie owoce Twego Odkupienia; i abyśmy przez Niego, w Nim i z Nim – Jezusem Chrystusem, naszym Panem, który siedzi po Twojej prawicy, i w którym mieszka sama pełnia owoców Odkupienia (por. Flp 2, 9), wszyscy wraz z Błogosławioną Dziewicą Maryją, z Jej Oblubieńcem i z wszystkimi Aniołami i Świętymi mogli bezgranicznie i wieczyście wielbić Ciebie, Boga Jednego i Troistego. Bo to nie my, lecz sam Twój Syn, Jezus Chrystus wielbi Cię we wszystkich i za wszystkich, oraz wszelkie długi ludzkiego rodzaju spłaca Ci w niebie i na ziemi nieskończoną miłością najobfitszego Odkupienia (por. Ps 129, 7). [A to] zgodnie z tym, co postanowiono, aby za nadejściem pełności czasów wszystko odnowić w Chrystusie: to, co jest na niebie, i to co jest na ziemi (por. Ef l, 10).

[185] „gdy mówił… stanowili jedno” – dod. późn.