Strona 58

lub po odprawieniu Mszy św. Jeżeli zaś uczynią to z prawdziwym zapałem, dostąpią z pewnością wielu łask tak dla własnego uświęcenia, jak dla uświęcenia innych.

Panie Święty, Wszechmogący Ojcze, Boże Miłosierny, który ku większej chwale Najśw. Imienia Twego oraz dla zbawienia naszego i wszystkich ludzi z nieskończonej miłości i miłosierdzia powierzyłeś nam, grzesznym świętą posługę Twojego Kapłaństwa, spraw prosimy, abyśmy przez przysposobienie na synów (por. Ga 4, 5) już ubogaceni, mogli w Kościele Twoim służyć Ci wiernie na wieki. A dokonać tego pragniemy nie naszymi czynami – gdyż[178] nie ma w nas nic innego prócz grzechu[179], a jeśli jest coś słusznego, to i w tym znajdziesz niegodziwość, jako że pełni jesteśmy niedoskonałości bez liku – lecz ową pokorą, czystością, miłością i pozostałymi owymi aktami, którymi wszystkie chóry anielskie w niebie cześć Tobie oddają, i jak Najśw. Dziewica Maryja bez grzechu pierworodnego poczęta, św. Józef najczystszy Jej Oblubieniec i wszyscy Święci wpierw na ziemi, a teraz w niebie, składając hołdy, służą Ci na wieki.

A że ty, Panie, nieskończona Miłości nasza tak nas ukochałeś, i z miłosierdzia postanowiłeś, że Jednorodzony Syn Twój, stawszy się człowiekiem, uczynił nas Bogami[180], przeto dałeś nam za Odkupiciela rodzaju ludzkiego[181] tegoż Twojego Syna, Pana naszego, Jezusa Chrystusa[182], który nie znając grzechu, grzechem został dla nas, abyśmy się w Nim stali sprawiedliwością Bożą[183]. Przeto tak nam Go dałeś, że wraz z Nim raczyłeś darować nam wszystko[184].

Toteż Ten Jezus jest nasz; i wszystko co Jego jest nasze (por. Łk 15,31). Ty zaś Panie, wciąż obmywasz nas litościwie Jego Krwią Najdroższą, tak aby Jego mocą niweczony był w nas i we wszystkich naszych czynach człowiek grzechu (por. 2 Tes 2, 3), a sam Jezus Chrystus, jak i Jego życie, był w nas i w nas się objawiał, by sam Chrystus w nas żył, mówił i działał (por. Gal 2, 20) oraz by dawał nam życie, wszystkie swe czyny i zasługi – bo cały został nam dany.

[178] „A dokonać tego… gdyż” pisane dwa razy. Później skreślone razem z „jednak jak”.

[179] Myślenie typowe, często powracające u Świętego.

[180] Pallotti powołuje się tu na św. Tomasza, In Opuść. 57.

[181] Święty powołuje się na J 3, 16.

[182] „Jezusa Chrystusa” – dod. późn.

[183] Święty cytuje 2 Kor. 5, 21.

[184] Święty cytuje Rz 8, 32.